Układ kombinacyjny
Wygląd
Układ kombinacyjny – rodzaj układów cyfrowych charakteryzujący się tym, że stan wyjść zależy wyłącznie od stanu wejść.
Stan wyjść opisują funkcje boolowskie, których argumentami są stany wejść – w przeciwieństwie do układów sekwencyjnych, których stan wyjść zależy nie tylko od stanu wejść, ale również od poprzedniego stanu wyjść. W układach kombinacyjnych nie występuje sprzężenie zwrotne[1].
W układach cyfrowych ma miejsce niekorzystne zjawisko, nazwane hazardem, którego podłożem jest niezerowy czas propagacji (rozchodzenia się) sygnałów. W układach synchronicznych zjawisko hazardu praktycznie nie występuje[2].
Do funkcjonalnych bloków kombinacyjnych zalicza się[3]:
- Komutatory – multiplekser, demultiplekser,
- Konwertery kodów – koder, dekoder, transkoder,
- Bloki arytmetyczne – sumator, komparator, ALU.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- układ cyfrowy
- układ sekwencyjny
- układ wejścia-wyjścia
- układ otwarty (automatyka)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wojciech Głocki: Układy cyfrowe. Wyd. 2. Warszawa: WSiP, 1998, s. 32-33. ISBN 83-02-06242-1.
- ↑ Wojciech Głocki: Układy cyfrowe. Wyd. 2. Warszawa: WSiP, 1998, s. 170-171. ISBN 83-02-06242-1.
- ↑ Cezary Zieliński: Podstawy projektowania układów cyfrowych. Warszawa: PWN, 2013, s. 289-294. ISBN 978-83-01-14052-6.
Kontrola autorytatywna (algebra Boole'a):