Ulica Stefana Czarnieckiego w Krakowie
| Podgórze | |||||||||||||
 nr rej. A-608 z 26 października 1981 (założenie urbanistyczne)[1]
| |||||||||||||
 Widok na południe, od skrzyżowania z ulicą Bolesława Limanowskiego. | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Krakowa  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||||||
 50°02′40,0″N 19°57′17,0″E/50,044444 19,954722
| |||||||||||||
Ulica Stefana Czarnieckiego – ulica w Krakowie, w dzielnicy XIII, w Podgórzu.
Łączy ulicę Bolesława Limanowskiego z ulicą Rękawka. Jest jednojezdniowa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica została w obecnym kształcie wytyczona w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku na terenie miasta Podgórza i wtedy też otrzymała swą obecną nazwę dla upamiętnienia Stefana Czarnieckiego, hetmana polnego koronnego, wojewody ruskiego i kijowskiego[2][3].
Po przyłączeniu Podgórza do Krakowa, zaproponowano w 1917 roku, aby przemianować omawianą ulicę na ul. Czarneckiego. Zmiana była konieczna, ponieważ w Krakowie istniała już ulica o tej nazwie. Ostatecznie Rada Miasta dokonała zabiegu odwrotnego; w 1918 roku przemianowano krakowską ul. Stefana Czarnieckiego na ulicę św. Teresy, a nazwa omawianej ulicy została zachowana[2][3].
W latach 1941–1943 znajdowała się na obszarze krakowskiego getta[4].
Zabudowa[edytuj | edytuj kod]
- ul. Stefana Czarnieckiego 1 (ul. Bolesława Limanowskiego 28) – Oficyna, ok. 1800[a].
- ul. Stefana Czarnieckiego 2 (ul. Bolesława Limanowskiego 30) – Kamienica, 1897[b].
- ul. Stefana Czarnieckiego 10 – Kamienica, ok. 1930.
- ul. Stefana Czarnieckiego 12 – Kamienica, ok. 1890.
- ul. Stefana Czarnieckiego 14 – Kamienica, 1895–1896.
- ul. Stefana Czarnieckiego 16 (ul. Rękawka 35) – Dom, 1903–1904.
Opracowano na podstawie źródła: Gminnej ewidencji zabytków – Kraków[5].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 26 marca 1968 roku wpisany do rejestru zabytków nieruchomych
- ↑ 7 lipca 1988 roku wpisany do rejestru zabytków nieruchomych
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2024-02-04].
- ↑ a b Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 38-39. ISBN 83-85579-48-6.
- ↑ a b Czarnieckiego Stefana, ulica. W: Encyklopedia Krakowa. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 136. ISBN 83-01-13325-2.
- ↑ Andrea Löw, Marcus Roth: Krakowscy Żydzi pod okupacją niemiecką 1939–1945. Kraków: Universitas, 2014, s. 70–71. ISBN 978-83-242-2642-9.
- ↑ Gminna ewidencja zabytków – Kraków. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. bip.krakow.pl. [dostęp 2024-02-04]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Czarnieckiego Stefana, ulica. W: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 38-39. ISBN 83-85579-48-6.
- Czarnieckiego Stefana, ulica. W: Encyklopedia Krakowa. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 136. ISBN 83-01-13325-2.
- Teresa Stanisławska-Adamczewska, Jan Adamczewski: Kraków, ulica imienia.... Kraków: BiK, 2000. ISBN 83-87023-08-6.