Ural (rzeka)
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Rzeka | |
Długość | 2428 km |
Powierzchnia zlewni |
231 000 km² |
Średni przepływ |
400 m³/s |
Źródło | |
Miejsce | Ural Południowy |
Współrzędne | |
Ujście | |
Recypient | Morze Kaspijskie |
Współrzędne | |
Mapa | |
Położenie na mapie Europy |
Ural (t. Jaik; ros. Урал – Urał) – rzeka w Rosji i Kazachstanie. Długość – 2428 km (trzecia co do długości rzeka Europy po Wołdze i Dunaju).
Pierwotna nazwa rzeki brzmi Jaik (Яик), dopiero w 1775 wprowadzono obecną nazwę na rozkaz cesarzowej Katarzyny II, która chciała likwidacji nazwy Jaik w celu zatarcia pamięci historycznej – w powstaniu Pugaczowa wielką rolę odegrali Kozacy jaiccy[1]. Dawna nazwa rzeki przetrwała w Baszkirii oraz przede wszystkim w Kazachstanie, gdzie Żajyk (Жайык) jest oficjalną nazwą geograficzną. Nazwy Jaik używał także Zygmunt Krasiński w poemacie Agaj-Han (1833)[2].
Jej źródło znajduje się w górach Uralu Południowego. Uchodzi do Morza Kaspijskiego. Ujście tworzy deltę. W drugiej połowie XVIII wieku rzeka dzieliła się przy ujściu na 19 odnóg, których liczba stopniowo zmniejszała się, tak że po 100 latach były tylko 3 odnogi.
Większe miasta leżące nad rzeką to Atyrau, Uralsk, Orenburg, Orsk, Magnitogorsk.
Większość geografów, National Geographic Society i The World Factbook uznają, że od Morza Kaspijskiego rzeka Ural stanowi granicę między Europą a Azją.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Od stepowych pograniczy do pograniczy imperialnych, lata 1600-1800. W: Michael Khodarkovsky: Na granicach Rosji. Budowanie imperium na stepie 1500-1800. Bogumiła Malarecka (tłum.). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2009, s. 178. ISBN 978-83-06-03165-2. (pol.).
- ↑ Krzysztof Andruczyk , Oblicza Północy w Agaj-Hanie Zygmunta Krasińskiego, „Białostockie Studia Literaturoznawcze”, 6/2015, s. 234 .