Urlów
Położenie na mapie województwa tarnopolskiego, 1939 r. | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Powierzchnia |
0.819 km² |
Populacja • liczba ludności • gęstość |
|
Nr kierunkowy |
+380 3540 |
Kod pocztowy |
47241 |
Położenie na mapie Ukrainy | |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego | |
49°40′46″N 25°02′33″E/49,679444 25,042500 |
Urlów[1][2], Urłów (ukr. Вірлів) – wieś na Ukrainie w rejonie zborowskim obwodu tarnopolskiego.
Położony 10 km na północny zachód od Zborowa nad rzeką Mała Strypa.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Do 1772 roku w województwie ruski I Rzeczypospolitej. Pod koniec XIX w. wieś posiadała przysiółek Hrabużna (Chrabużna)[3]. Do 1939 w województwie tarnopolskim II Rzeczypospolitej.
Niegdyś własność polskiego rodu Lipińskich. Majątek w Urłowie został zakupiony przez lwowskiego kompozytora Karola Józefa Lipińskiego w roku 1845. Artysta spędzał tutaj wakacje, a po przejściu na emeryturę przeniósł się do Urłowa na stałe. Tutaj zmarł w 1861 roku. Po śmierci kompozytora Urłów przeszedł w ręce synów Gustawa i Konstantego. W testamencie Lipiński przeznaczył majątek w Urłowie na utworzenie fundacji stypendialnej jego imienia, wspierającej młodych skrzypków kształcących się w konserwatoriach we Lwowie, Neapolu i Wiedniu. Fundacja działała aż do wybuchu I wojny światowej. Do 1946 trwało wysiedlenie mieszkających tutaj Polaków.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- stary polski cmentarz oraz kaplica z kryptą Lipińskich zachowały się do dnia dzisiejszego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Urlów, wś, powiat złoczowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 818 .
- ↑ Tarnopolski Dziennik Wojewódzki. 1934, nr 15, poz. 134
- ↑ Chrabużna, ob. Hrabużna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 641 .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Urlów, wś, powiat złoczowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 818 .
- Hrabużna, przysiółek Urłowa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 172 .