Urmas Reinsalu

Urmas Reinsalu
	; Urmas Reinsalu (2017)
Data i miejsce urodzenia	22 czerwca 1975 ; Tallinn
Zawód, zajęcie	polityk
Alma Mater	Uniwersytet w Tartu
Stanowisko	minister obrony (2012–2014), minister sprawiedliwości (2015–2019), minister spraw zagranicznych (2019–2021, 2022–2023)
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Urmas Reinsalu (ur. 22 czerwca 1975 w Tallinnie) – estoński polityk, urzędnik i samorządowiec, poseł do Zgromadzenia Państwowego, minister obrony w latach 2012–2014, minister sprawiedliwości w latach 2015–2019, minister spraw zagranicznych w latach 2019–2021 i 2022–2023.

Życiorys

Ukończył w 1997 prawo na Uniwersytecie w Tartu. W 2007 podjął studia doktoranckie. W latach 1996–1997 pracował jako urzędnik w Ministerstwie Sprawiedliwości, od 1998 do 2001 był dyrektorem biura prezydenta Lennarta Meriego. W 2001 wstąpił do partii Res Publica założonej przez Juhana Partsa, został jej sekretarzem politycznym (do 2002). W 2002 został radnym miejskim Tallinna, wykładał także w akademii służby publicznej. Członek estońskiego zrzeszenia prawników^[1].

W wyborach w 2003 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Państwowego X kadencji. W 2006 został członkiem partii Isamaa ja Res Publica Liit, powstałej z połączenia jego dotychczasowej formacji i Związku Ojczyźnianego. Z ramienia IRL w 2007 i 2011 był wybierany na deputowanego XI i XII kadencji. 28 stycznia 2012 zastąpił Marta Laara na stanowisku przewodniczącego swojego ugrupowania^[2]. 14 maja tego samego roku zastąpił go również na urzędzie ministra obrony^[3]. Stanowisko to zajmował do 26 marca 2014.

W 2015, 2019 i 2023 uzyskiwał mandat poselski na kolejne kadencje^[4]^[5]^[6].

9 kwietnia 2015 powrócił do administracji rządowej jako minister sprawiedliwości w drugim rządzie Taaviego Rõivasa^[7]. 6 czerwca tegoż roku na funkcji przewodniczącego IRL zastąpił go Margus Tsahkna. 23 listopada 2016 ponownie mianowany ministrem sprawiedliwości w utworzonym wówczas rządzie Jüriego Ratasa^[8].

W urzędującym od 29 kwietnia 2019 drugim rządzie dotychczasowego premiera objął stanowisko ministra spraw zagranicznych^[9]. Funkcję tę pełnił do 26 stycznia 2021. Powrócił na ten urząd 18 lipca 2022, dołączając wówczas do nowo powołanego drugiego gabinetu Kai Kallas^[10]. Stanowisko to zajmował do 17 kwietnia 2023. W tym samym roku zastąpił Helira-Valdora Seedera na funkcji przewodniczącego partii Isamaa^[11].

Odznaczenia

1999 – Komandor Orderu Feniksa, Grecja^[1]
2000 – Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, Niemcy^[1]
2001 – Komandor Legii Honorowej, Francja^[12]
2013 – Krzyż Wielki Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy”, Litwa^[1]
2014 – Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, Polska^[13]

Życie prywatne

Urmas Reinsalu jest żonaty, ma dwoje dzieci^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Urmas Reinsalu. riigikogu.ee. [dostęp 2023-05-15]. (ang.).
↑ Новым председателем IRL стал Урмас Рейнсалу, Лаар назван почетным председателем. delfi.ee, 28 stycznia 2012. [dostęp 2012-01-30]. (ros.).
↑ Prime Minister Ansip Makes Proposal to President to Appoint Urmas Reinsalu Minister of Defence. valitsus.ee, 11 maja 2012. [dostęp 2012-05-22]. (ang.).
↑ Riigikogu liikmed hetkeseisuga. rk2015.vvk.ee, 2 marca 2015. [dostęp 2015-03-02]. (est.).
↑ Elected members of the Riigikogu. rk2019.valimised.ee, 4 marca 2019. [dostęp 2019-03-04]. (ang.).
↑ Elected members of the Riigikogu. rk2023.valimised.ee, 6 marca 2023. [dostęp 2023-03-06]. (ang.).
↑ Coalition agreement signed and new ministers announced. err.ee, 8 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-09]. (ang.).
↑ 49th cabinet of Estonia sworn in under Prime Minister Jüri Ratas. err.ee, 23 listopada 2016. [dostęp 2016-11-23]. (ang.).
↑ Kazimierz Popławski: Estonia ma nowy rząd. Jüri Ratas ponownie premierem. przegladbaltycki.pl, 24 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-28].
↑ Tiina Jaakson: Galerii: president nimetas uue valitsuse ametisse ja ministrid andsid vande. err.ee, 18 lipca 2022. [dostęp 2022-07-18]. (est.).
↑ Gallery: Urmas Reinsalu elected new Isamaa leader. err.ee, 10 czerwca 2023. [dostęp 2023-11-08]. (ang.).
↑ Prantsuse aumärkidega autasustatud eestimaalased. ambafrance-ee.org, 2016-02-18. [dostęp 2023-05-15]. (est.).
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 marca 2014 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2014 r. poz. 640).

Bibliografia

Urmas Reinsalu. riigikogu.ee. [dostęp 2023-05-15]. (ang.).

[:0-1] Urmas Reinsalu. riigikogu.ee. [dostęp 2023-05-15]. (ang.).

[2] Новым председателем IRL стал Урмас Рейнсалу, Лаар назван почетным председателем. delfi.ee, 28 stycznia 2012. [dostęp 2012-01-30]. (ros.).

[3] Prime Minister Ansip Makes Proposal to President to Appoint Urmas Reinsalu Minister of Defence. valitsus.ee, 11 maja 2012. [dostęp 2012-05-22]. (ang.).

[4] Riigikogu liikmed hetkeseisuga. rk2015.vvk.ee, 2 marca 2015. [dostęp 2015-03-02]. (est.).

[5] Elected members of the Riigikogu. rk2019.valimised.ee, 4 marca 2019. [dostęp 2019-03-04]. (ang.).

[6] Elected members of the Riigikogu. rk2023.valimised.ee, 6 marca 2023. [dostęp 2023-03-06]. (ang.).

[7] Coalition agreement signed and new ministers announced. err.ee, 8 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-09]. (ang.).

[8] 49th cabinet of Estonia sworn in under Prime Minister Jüri Ratas. err.ee, 23 listopada 2016. [dostęp 2016-11-23]. (ang.).

[9] Kazimierz Popławski: Estonia ma nowy rząd. Jüri Ratas ponownie premierem. przegladbaltycki.pl, 24 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-28].

[10] Tiina Jaakson: Galerii: president nimetas uue valitsuse ametisse ja ministrid andsid vande. err.ee, 18 lipca 2022. [dostęp 2022-07-18]. (est.).

[11] Gallery: Urmas Reinsalu elected new Isamaa leader. err.ee, 10 czerwca 2023. [dostęp 2023-11-08]. (ang.).

[12] Prantsuse aumärkidega autasustatud eestimaalased. ambafrance-ee.org, 2016-02-18. [dostęp 2023-05-15]. (est.).

[13] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 marca 2014 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2014 r. poz. 640).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

W dniu powstania	Kaja Kallas (RE) Keit Pentus-Rosimannus (RE) Urmas Kruuse (RE) Signe Riisalo (RE) Hanno Pevkur (RE) Tõnis Lukas (Isamaa) Urmas Reinsalu (Isamaa) Lea Danilson-Järg (Isamaa) Kristjan Järvan (Isamaa) Riina Solman (Isamaa) Piret Hartman (SDE) Madis Kallas (SDE) Riina Sikkut (SDE) Peep Peterson (SDE) Lauri Läänemets (SDE)
Późniejsi członkowie rządu	Annely Akkermann (RE)

W dniu powstania	Jüri Ratas (KE) Mailis Reps (KE) Raivo Aeg (I) Jüri Luik (I) Rene Kokk (EKRE) Tõnis Lukas (I) Mart Järvik (EKRE) Taavi Aas (KE) Marti Kuusik (EKRE) Martin Helme (EKRE) Jaak Aab (KE) Mart Helme (EKRE) Riina Solman (I) Tanel Kiik (KE) Urmas Reinsalu (I)
Późniejsi członkowie rządu	Rain Epler (EKRE) Arvo Aller (EKRE) Kert Kingo (EKRE) Kaimar Karu (EKRE) Raul Siem (EKRE) Anneli Ott (KE) Alar Laneman (EKRE)

W dniu powstania	Jüri Ratas (KE) Mailis Reps (KE) Urmas Reinsalu (IRL) Margus Tsahkna (IRL) Marko Pomerants (IRL) Indrek Saar (SDE) Martin Repinski (KE) Kadri Simson (KE) Urve Palo (SDE) Sven Sester (IRL) Mihhail Korb (KE) Andres Anvelt (SDE) Kaia Iva (IRL) Jevgeni Ossinovski (SDE) Sven Mikser (SDE)
Późniejsi członkowie rządu	Jüri Luik (IRL) Siim Kiisler (IRL) Tarmo Tamm (KE) Rene Tammist (SDE) Toomas Tõniste (IRL) Jaak Aab (KE) Janek Mäggi (KE) Katri Raik (SDE) Riina Sikkut (SDE)

W dniu powstania	Taavi Rõivas (RE) Sven Sester (IRL) Arto Aas (RE) Keit Pentus-Rosimannus (RE) Kristen Michal (RE) Urve Palo (SDE) Urmas Reinsalu (IRL) Sven Mikser (SDE) Indrek Saar (SDE) Hanno Pevkur (RE) Jürgen Ligi (RE) Marko Pomerants (IRL) Margus Tsahkna (IRL) Rannar Vassiljev (SDE) Urmas Kruuse (RE)
Późniejsi członkowie rządu	Marina Kaljurand (RE) Liisa Oviir (SDE) Hannes Hanso (SDE) Maris Lauri (RE) Jevgeni Ossinovski (SDE)

W dniu powstania	Andrus Ansip (RE) Jürgen Ligi (RE) Urmas Paet (RE) Juhan Parts (IRL) Kristen Michal (RE) Mart Laar (IRL) Rein Lang (RE) Ken-Marti Vaher (IRL) Jaak Aaviksoo (IRL) Keit Pentus (RE) Helir-Valdor Seeder (IRL) Siim Valmar Kiisler (IRL) Hanno Pevkur (RE)
Późniejsi członkowie rządu	Urmas Reinsalu (IRL) Urve Tiidus (RE) Taavi Rõivas (RE)