Vicente Yáñez Pinzón (1891)
_(15054982865).jpg) Bliźniacza jednostka „Nueva España” w 1893 r. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie |
1891 |
 Armada Española
| |
| Wejście do służby |
1894 |
| Wycofanie ze służby |
1914 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 562 tony |
| Długość |
58 m między pionami |
| Szerokość |
6,73 m |
| Zanurzenie |
3,16 m |
| Materiał kadłuba | |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 2600 KM 4 kotły, 2 śruby | |
| Prędkość |
19 węzłów |
| Zasięg |
3400 Mm przy prędkości 10 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa kal. 120 mm (2 x I) 4 działa kal. 57 mm (4 x I) 1 kartaczownica Nordenfelta kal. 25 mm 6 torped | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 × 356 mm |
| Opancerzenie | |
| pokład: 12,7 mm | |
| Załoga |
91 |
Vicente Yáñez Pinzón – hiszpańska kanonierka torpedowa z końca XIX wieku, jedna z sześciu zbudowanych jednostek typu Temerario. Okręt został zwodowany w 1891 roku w stoczni Arsenal de La Graña w Ferrol i wszedł w skład hiszpańskiej marynarki wojennej w 1894 roku. Kanonierka wzięła udział w wojnie amerykańsko-hiszpańskiej, operując na wodach Kuby. Jednostka została wycofana ze służby w 1914 roku.
Projekt i budowa
[edytuj | edytuj kod]„Vicente Yáñez Pinzón” został zamówiony i zbudowany w krajowej stoczni Arsenal de La Graña w Ferrol[1]. Projekt zakładał powstanie jednostki o stalowym kadłubie, jednym kominie i dwóch masztach[1]. Kanonierka została zwodowana w 1891 roku[1][2].
Dane taktyczno-techniczne
[edytuj | edytuj kod]Okręt był kanonierką torpedową o długości między pionami 58 metrów, szerokości 6,73 metra i maksymalnym zanurzeniu 3,16 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 562 tony, a pełna 630 ton[1][2]. Siłownię jednostki stanowiły dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 2600 KM, do których parę dostarczały cztery kotły: dwa lokomotywowe i dwa cylindryczne[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 19 węzłów[1][2][a]. Okręt zabierał standardowo zapas 106 ton węgla, a maksymalnie mógł pomieścić 130 ton tego paliwa[1][3]. Zasięg wynosił 3400 Mm przy prędkości 10 węzłów[2].
Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się dwa pojedyncze działa kalibru 120 mm Hontoria M1883 L/35, cztery pojedyncze działa 6-funtowe kal. 57 mm Nordenfelt L/45 i kartaczownica Nordenfelta kal. 25,4 mm (1 cal) L/40[1][2]. Broń torpedową stanowiły dwie pojedyncze wyrzutnie kal. 356 mm (14 cali), z zapasem sześciu torped[2].
„Vicente Yáñez Pinzón” miał pancerz pokładowy o grubości 12,7 mm (½ cala), chroniący pomieszczenia maszynowni i kotłów[1][2][b].
Załoga okrętu składała się z 91 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].
Służba
[edytuj | edytuj kod]„Vicente Yáñez Pinzón” został przyjęty w skład Armada Española w 1894 roku[2]. Nazwa jednostki upamiętniała hiszpańskiego żeglarza i podróżnika, Vicente’a Yáñeza Pinzóna. W momencie wybuchu wojny amerykańsko-hiszpańskiej jednostka stacjonowała w Hawanie[4]. Okręt wycofano ze służby w 1914 roku[2][5].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jane 1900 ↓, s. 112 podaje, że okręt osiągał prędkość 13,5 węzła.
- ↑ Jane 1900 ↓, s. 112 podaje, że okręt nie miał pancerza, zaś Jane 1970 ↓, s. 321 podaje, że jego grubość wynosiła 3/5 cala.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: TEMERARIO torpedo gunboats (1891-1894). Navypedia. [dostęp 2019-03-17]. (ang.).
- Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
- Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).
- Piotr Olender: Wojna amerykańsko-hiszpańska na morzu 1998 r.. Warszawa: Lampart, 1995. ISBN 83-86776-10-2.