Węglik glinu
| |||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny |
Al4C3 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
143,96 g/mol | ||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS | |||||||||
| PubChem | |||||||||
| |||||||||
Węglik glinu (Al4C3) – nieorganiczny związek chemiczny z grupy węglików.
Otrzymywanie[edytuj | edytuj kod]
Węglik glinu otrzymuje się w reakcji pyłu węglowego (źródło węgla) z boksytem (źródło glinu) w temperaturze powyżej 2000 °C.
Właściwości fizyczne[edytuj | edytuj kod]
- temperatura topnienia: ok. 1400 °C,
- temperatura wrzenia: ok. 2200 °C,
- barwa: jasnożółta,
- drobnokrystaliczna substancja,
- silnie higroskopijny
Właściwości chemiczne[edytuj | edytuj kod]
W kontakcie z wodą rozkłada się z wydzieleniem metanu i wodorotlenku glinu:
- Al4C3 + 12 H2O → 3 CH4 + 4 Al(OH)3
Związek wchodzi również w reakcję z kwasem solnym, produktami reakcji są metan i chlorek glinu:
- Al4C3 + 12 HCl → 3 CH4 + 4 AlCl3
Reakcje te są wykorzystywane w laboratoriach do generowania metanu, jednak ze względu na cenę węgliku glinu są zupełnie nieopłacalne w produkcji przemysłowej.
Wykorzystanie[edytuj | edytuj kod]
Węglik glinu wykorzystywany jest jako dodatek do materiałów ceramicznych, jako podłoże dla katalizatorów stosowanych w przemyśle oraz jako wypełniacz laminatów i tworzyw sztucznych.