Władysław Storożyński
| |
 chorąży
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 września 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 lutego 1915 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1915 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca sekcji |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
Władysław Storożyński (ur. 19 września 1893 w Stryju, zm. 10 lutego 1915 pod Łopuszną) – chorąży Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się jako syn Wincentego i Michaliny z domu Chruszczewska. Uczęszczał we Lwowie do szkoły realnej, a po jej ukończeniu studiował na Politechnice Lwowskiej[1]. Od 1911 członek Związku Strzeleckiego.
8 października 1914 wstąpił w szeregi Legionów Polskich, gdzie otrzymał przydział do 3 batalionu w 2 pułku piechoty [2]. Szczególne zasługi odniósł podczas walki pod Kirlibabą położoną w południowej Bukowinie, gdzie ostrzeliwany przez karabiny maszynowe wroga został ranny, kiedy prowadził swoją sekcję do ataku[2]. Za czyn ten został wyróżniony nadaniem Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari[3]. Zginął idąc do ataku na Łopusznę. Został pochowany przy kościele we wsi Szipocie na Bukowinie[4]. Rodziny nie założył[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7055[2]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie (1931)[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 202.
- ↑ a b c d Polak (red.) 1993 ↓, s. 203.
- ↑ Sitko 1928 ↓, s. 47.
- ↑ Z żałobnej karty Legionów. „Nowości Illustrowane”. Nr 1, s. 10, 13, 1 stycznia 1916.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Józef Sitko: Zarys historji wojennej 2-go pułku piechoty legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.