Władysław Wołłowicz

Władysław Wołłowicz
	; Bogoria
Rodzina	Wołłowiczowie
Data urodzenia	1615
Data i miejsce śmierci	14 września 1668 ; Wilno
Ojciec	Piotr Wołłowicz
Matka	NN Horodyska
Żona	Anna Koziełł-Poklewska
Dzieci	Ludwika Wołłowicz

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 31 gru 2015, była oparta na tej wersji.

Władysław Wołłowicz herbu Bogoria (ur. 1615 – zm. 14 września 1668 w Wilnie) – hetman polny litewski od 1667, wojewoda witebski od 1656, kasztelan smoleński od 1653, pisarz polny litewski od 1639, sekretarz królewski.

Wziął udział w wojnie smoleńskiej, w 1634 dostał się na krótko do rosyjskiej niewoli. W latach 1648-1650 uczestniczył w tłumieniu powstania Chmielnickiego. W czasie potopu szwedzkiego towarzyszył królowi Janowi Kazimierzowi na Śląsku. Jako jedyny z dygnitarzy litewskich podpisał akt konfederacji łańcuckiej.

W 1658 wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej, ponosząc wraz z Mikołajem Judyckim 8 lutego 1659 druzgocącą klęskę w bitwie pod Miadziołem.

W 1667, przeszedł do obozu Paców, którym zawdzięczał przyznanie przez króla buławy polnej. Po abdykacji Jana II Kazimierza w 1668 roku, popierał do polskiej korony kandydaturę carewicza Fiodora. ^[1]

↑ Wacław Uruszczak, Fakcje senatorskie w sierpniu 1668 roku, w: Parlament, prawo, ludzie, studia ofiarowane profesorowi Juliuszowi Bardachowi w sześćiesięciolecie pracy twórczej, Warszawa 1996, s. 315.

[1] Wacław Uruszczak, Fakcje senatorskie w sierpniu 1668 roku, w: Parlament, prawo, ludzie, studia ofiarowane profesorowi Juliuszowi Bardachowi w sześćiesięciolecie pracy twórczej, Warszawa 1996, s. 315.

[1]