Władysław Eminowicz

Władysław Eminowicz (ur. 1837, zm. 23 marca 1864) – podpułkownik, naczelnik wojenny województwa sandomierskiego od 10 czerwca do 24 września 1863 roku^[1], dowódca w powstaniu styczniowym.

Początkowo walczył w grupie Mariana Langiewicza, po bitwie pod Grochowiskami jako kapitan, i szef sztabu w oddziale płk. Dionizego Czachowskiego. Był głównym reżyserem wiosennej kampanii Czachowskiego. Po bitwie pod Ratajami przebywał w Galicji i powrócił do Królestwa, lecz za porażkę pod Wirem 23 sierpnia 1863 został poddany pod sąd wojenny i niesłusznie zdegradowany.

Wyjechał do Wiednia, ale już w początkach 1864 powrócił do walki i brał udział w bitwie opatowskiej w oddziale Kality-Rębajły 21 lutego 1864 i został ciężko ranny. Przywrócono mu rozkazem gen. Hauke Bosaka stopień podpułkownika z 26 lutego 1864, zatwierdzony postanowieniem Rządu Narodowego 25 marca 1864, lecz 23 marca 1864 zmarł od ran. Został pochowany w Kiełczynie.

Bibliografia

Eligiusz Kozłowski (opr.): Zapomniane wspomnienia, Warszawa, 1981, s. 450-451.

Przypisy

↑ Organizacja władz powstańczych w roku 1863 [Spis obejmuje Komitet Centralny oraz naczelników wojennych i cywilnych powiatów z województw: mazowieckiego, podlaskiego, lubelskiego, sandomierskiego, krakowskiego, kaliskiego, płockiego, augustowskiego, wileńskiego, kowieńskiego, grodzieńskiego, mińskiego, mohylewskiego, witebskiego, kijowskiego, wołyńskiego, podolskiego oraz z Galicji, Wielkopolski i Prus Zachodnich. AGAD, nr zespołu 245, s. 6.

[1] Organizacja władz powstańczych w roku 1863 [Spis obejmuje Komitet Centralny oraz naczelników wojennych i cywilnych powiatów z województw: mazowieckiego, podlaskiego, lubelskiego, sandomierskiego, krakowskiego, kaliskiego, płockiego, augustowskiego, wileńskiego, kowieńskiego, grodzieńskiego, mińskiego, mohylewskiego, witebskiego, kijowskiego, wołyńskiego, podolskiego oraz z Galicji, Wielkopolski i Prus Zachodnich. AGAD, nr zespołu 245, s. 6.

[1]