Wacław Śniechowski
 podporucznik marynarki
| |
| Data urodzenia |
4 kwietnia 1908 |
|---|---|
| Data śmierci |
20 marca 1935 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
Wacław Śniechowski (ur. 4 kwietnia 1908[1], zm. 20 marca 1935) – oficer polskiej Marynarki Wojennej, podporucznik marynarki, oskarżony o zdradę i skazany na karę śmierci.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej z 13. lokatą, skierowany do korpusu morskiego ze starszeństwem od 13 sierpnia 1931 roku, pełnił później służbę w Dywizjonie Okrętów Podwodnych. Zwerbowany przez Abwehranebenstelle Danzig, od lipca 1932 do stycznia 1935 roku był prowadzony przez ppłka Oskara Reile, z którym spotykał się m.in. w hotelu Deutsches Haus w Gdańsku, dostarczył gdańskiemu oddziałowi Abwehry dokumenty marynarki o dużym znaczeniu wojskowym, charakterystyki komandorów Eugeniusza Pławskiego, Aleksandra Mohuczego i Edwarda Szystowskiego – ówczesnych dowódców polskich okrętów podwodnych ORP „Wilk”, ORP „Ryś” i ORP „Żbik”, dokładny opis układów minowych tych okrętów wraz ze szkicem połączeń w komorze minowej, oraz wiele innych informacji o polskich jednostkach Dywizjonu Okrętów Podwodnych.
Aresztowany 13 stycznia 1935 roku i postawiony przed sądem wojskowym w Grudziądzu, który wobec bezspornego udowodnienia mu winy, 30 stycznia 1935 roku skazał go na karę śmierci przez rozstrzelanie. Wyrok wykonano 20 marca tego samego roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rocznik Oficerski 1932, Ministerstwo Spraw Wojskowych Warszawa
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Czesław Rudzki: Polskie Okręty Podwodne 1926-1969. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1985, s. 58. ISBN 83-11-07159-4.