Walter Krüger (generał Wehrmachtu)

Walter Krüger
	; gen. W. Krüger (w środku)
	generał wojsk pancernych
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1892 ; Zeitz
Data i miejsce śmierci	11 lipca 1973 ; Baden-Baden
	Przebieg służby
Lata służby	1910–1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego (1910–1921); Reichswehra (1921–1934); Wehrmacht (1934–1945)
Stanowiska	dowódca 1 Dywizji Pancernej, LVIII Korpusu Pancernego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa
	Odznaczenia

Walter Krüger (ur. 23 marca 1892 w Zeitz, zm. 11 lipca 1973 w Baden-Baden) – niemiecki wojskowy, generał wojsk pancernych.

Życiorys

17 marca 1910 roku wstąpił do armii niemieckiej, do 181 pułku piechoty, jako kandydat na oficera, ukończył szkołę wojskową w Metz. Następnie pełnił służbę w 19 pułku huzarów, gdzie służył do wybuchu I wojny światowej.

Po wybuchu I wojny światowej kolejno pełnił funkcję dowódcy plutonu w pułku ułanów, oficera ordynansowego w sztabie 24 Dywizji Rezerwowej, dowódcy kompanii 107 rezerwowego pułku piechoty, oficera sztabowego i dowódcy bataliony w 108 pułku piechoty.

Po zakończeniu I wojny światowej wrócił do służby w 19 pułku huzarów^[1], w 1923 roku przeniesiony został na stanowisku dowódcy szwadronu 12 pułku strzeleckiego i funkcję tę pełnił do 1929 roku. Następnie w latach 1929–1931 był oficerem w sztabie 2 Dywizji Kawalerii we Wrocławiu. W latach 1931–1936 był oficerem w departamencie kawalerii Reichswehry. Po utworzeniu Wehrmachtu, w latach 1936–1937 był szefem sztabu Inspektoratu Kawalerii Wehrmachtu. W 1937 roku przeszedł do służby liniowej i został dowódcą 10 pułku kawalerii.

Latem 1939 roku został dowódcą 171 pułku piechoty i dowodził tym pułkiem w czasie ataku na Polskę. Po zakończeniu walk w Polsce w listopadzie 1939 roku został dowódcą 1 Brygady Strzelców wchodzącej w skład 1 Dywizji Pancernej, którą dowodził w czasie kampanii francuskiej w 1940 roku.

Po zakończeniu walk we Francji w czerwcu 1940 roku został dowódcą 1 Dywizji Pancernej i dowodził tą dywizją do końca grudnia 1943 roku^[2]. W styczniu 1944 roku został mianowany dowódcą LVIII Korpusu Pancernego, który stacjonował we Francji, korpusem tym dowodził do marca 1945 roku^[3]. Po odwołaniu ze stanowiska dowódcy korpusu, pozostawał w dyspozycji dowództwa Wehrmachtu, a w kwietniu 1945 roku został dowódcą IV Okręgu Wojskowego w Dreźnie i pełnił tę funkcję do końca II wojny światowej.

10 maja 1945 roku dostał się do niewoli brytyjskiej. Początkowo przebywał w brytyjskim, a następnie amerykańskim obozie jenieckim. Zwolniony z obozu jenieckiego w 1947 roku.

Awanse

podporucznik (Leutnant) (18 sierpnia 1911)
porucznik (Oberleutnant) (21 października 1915)
rotmistrz (Rittmeister) (1 sierpnia 1928)
major (Major) (1 października 1931)
podpułkownik (Oberstleutnant) (1 października 1934)
pułkownik (Oberst) (1 kwietnia 1937)
generał major (Generalmajor) (1 kwietnia 1941)
generał porucznik (Generalleutnant) (1 października 1942)
generał wojsk pancernych (General der Panzertruppe) (1 lutego 1944)

Odznaczenia

Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu (24 stycznia 1944)
Krzyż Ryceski Krzyża Żelaznego (11 lipca 1941)
Krzyż Niemiecki w złocie (27 sierpnia 1942)
Krzyż Rycerski Orderu Wojskowego św. Henryka (29 kwietnia 1918)
Krzyż Żelazny kl. I (29 lipca 1916)
Krzyż Żelazny kl. II (9 października 1914)
Krzyż Rycerski kl. II Orderu Zasług Królestwa Saksonii z mieczami
Krzyż Rycerski kl. II Królewskiego Orderu Albrechta z mieczami
Okucie^[4] do Krzyża Żelaznego kl. I (13 maja 1940)
Okucia do Krzyża Żelaznego kl. II (12 maja 1940)
Krzyż Honorowy Weterana I wojny światowej
Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942

Przypisy

↑ W 1919 roku pułk przekształcono w 19 pułk strzelecki.
↑ W tym czasie dywizja brała udział w walkach na froncie wschodnim, a w 1943 roku przebywała na terenie Francji i Grecji, gdzie była odbudowywana po stratach jakich doznała w czasie walk. W listopadzie 1943 roku wróciła na front wschodni.
↑ W tym czasie korpus ten brał m.in. udział w walkach na terenie Ardenów.
↑ W ten sposób było oznaczane drugie nadanie Krzyża Żelaznego tej samej klasy, ale za działania w II wojnie światowej.

Bibliografia

Константин Залесский: Железный крест. Самая известная военная награда Второй мировой войны. Moskwa: Яуза-Пресс, 2007. ISBN 978-5-903339-37-2. (ros.).
Krüger, Walter. Lexikon der Wehrmacht. [dostęp 2013-09-30]. (niem.).

[1] W 1919 roku pułk przekształcono w 19 pułk strzelecki.

[2] W tym czasie dywizja brała udział w walkach na froncie wschodnim, a w 1943 roku przebywała na terenie Francji i Grecji, gdzie była odbudowywana po stratach jakich doznała w czasie walk. W listopadzie 1943 roku wróciła na front wschodni.

[3] W tym czasie korpus ten brał m.in. udział w walkach na terenie Ardenów.

[4] W ten sposób było oznaczane drugie nadanie Krzyża Żelaznego tej samej klasy, ale za działania w II wojnie światowej.

[1]

[2]

[3]

[4]