Przejdź do zawartości

Wasil Kazłou

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasil Kazłou
Васіль Іванавіч Казлоў
Data urodzenia

18 lutego 1903

Data śmierci

2 grudnia 1967

sekretarz Podziemnego Komitetu Obwodowego partii komunistycznej w Mińsku
Okres

od 7 lipca 1941
do 3 lipca 1944

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Białorusi

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej” I klasy (ZSRR)

Wasil Iwanawicz Kazłou (biał. Васіль Іванавіч Казлоў; ros. Василий Иванович Козлов, Wasilij Iwanowicz Kozłow; ur. 5 lutego?/18 lutego 1903 we wsi Zahraddzie w guberni mohylewskiej, zm. 2 grudnia 1967 w Mińsku) – radziecki działacz partyjny i dowódca partyzancki, generał major, przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Białoruskiej SRR (1948–1967), Bohater Związku Radzieckiego (1942)[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1919–25 był ślusarzem, 1925–28 służył w Armii Czerwonej w Witebsku, od 1927 w partii komunistycznej, 1928–29 instruktor komitetu wykonawczego rady rejonowej w Białoruskiej SRR, w latach 1929–33 studiował w Mińskim Uniwersytecie Komunistycznym im. Lenina.

W 1933–1934 organizator partyjny kołchozu w Żłobinie, 1934–37 dyrektor stanicy maszynowo-traktorowej, 1937–38 I sekretarz starobińskiego komitetu rejonowego Komunistycznej Partii (bolszewików) Białorusi, 1938–1940 I sekretarz czerwieńskiego komitetu rejonowego KP(b)B w obwodzie mińskim, 1940-1941 zastępca przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych Białoruskiej SRR.

Od stycznia 1941 do 16 listopada 1942 II sekretarz Komitetu Obwodowego KP(b)B w Mińsku, od 7 lipca 1941 do 3 lipca 1944 sekretarz Podziemnego Komitetu Obwodowego KP(b)B w Mińsku, 1941–1944 dowódca mińskiego zgrupowania partyzanckiego, jeden z głównych organizatorów ruchu partyzanckiego na okupowanym terytorium Białorusi. Uczestnik wielu akcji przeciw Niemcom, m.in. ataku na Lubań i rozbicia niemieckiego garnizonu, oraz partyzanckiego rajdu po obwodach mińskim, poleskim i pińskim w marcu-kwietniu 1942. 1 września 1942 otrzymał tytuł Bohatera ZSRR, 16 września 1943 mianowany generałem-majorem.

Od 16 listopada 1942 do stycznia 1948 I sekretarz Komitetu Obwodowego KP(b)B w Mińsku. Od 12 marca 1947 do 17 marca 1948 przewodniczący Rady Najwyższej Białoruskiej SRR, a od 17 marca 1948 do śmierci przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Białoruskiej SRR i zastępca przewodniczącego Prezydium Rady Najwyższej ZSRR. Od 19 lutego 1949 do śmierci członek Prezydium/Biura Politycznego KC KP(b)B/KPB. Od 25 lutego 1956 do 29 marca 1966 zastępca członka, a od 8 kwietnia 1966 do śmierci członek KC KPZR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 2 do 7 kadencji.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]