Widynów
Na mapach: 
48°26′58″N 25°26′22″E/48,449444 25,439444
48°26′58″N 25°26′22″E/48,449444 25,439444| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
12,450 km² |
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
+380 03476 |
| Kod pocztowy |
78349 |
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 48°26′58″N 25°26′22″E/48,449444 25,439444
| |
Widynów (ukr. Видинів, Wydyniw) – wieś w rejonie kołomyjskim (do 2020 w rejonie śniatyńskim) obwodu iwanofrankiwskiego. Wieś liczy 1148 mieszkańców.
Znajduje się tu stacja kolejowa Widynów, położona na linii Lwów – Czerniowce.
Historia[edytuj | edytuj kod]
26 października 1416 w Niepołomicach król Władysław Jagiełło nadał wieś bojarowi Waśkowi Teptuchowiczowi (Waszek Teptukowicz, czyli Teptjakowicz[1])[2].
W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Mikulińce w powiecie śniatyńskim, województwa stanisławowskiego.
W marcu i kwietniu 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali we wsi 15 Polaków[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Sperka: Otoczenie Władysława Opolczyka w latach 1379—1401. Studium o elicie władzy w relacjach z monarchą. Katowice, 2006, s. 340—341.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej. T. V. Lwów, 1875, s. 38–40.
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 647, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Widynów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 685.
- Widynów na stronie Rady Najwyższej Ukrainy (ukr.)