Wielozarodnikowiec białokremowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wielozarodnikowiec białokremowy
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

Sistotremastrales

Rodzina

Sistotremastraceae

Rodzaj

wielozarodnikowiec

Gatunek

wielozarodnikowiec białokremowy

Nazwa systematyczna
Sistotremastrum niveocremeum (Höhn. & Litsch.) J. Erikss.
Symb. bot. upsal. 16(no. 1): 62 (1958)

Wielozarodnikowiec białokremowy (Sistotremastrum niveocremeum (Höhn. & Litsch.) J. Erikss.) – gatunek grzybów z klasy pieczarniaków (Agaricomycetes)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Sistrostremastrum, Sistotremastraceae, Sistotremastrales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozowali w 1908 r. Franz von Höhnel i Viktor Litschauer nadając mu nazwę Corticium niveocremeum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1958 r. John Eriksson[1].

Synonimy[2]:

  • Corticium niveocremeum Höhn. & Litsch. 1908
  • Odontia subalbicans (Pers.) Bres. 1903
  • Paullicorticium jacksonii Liberta 1962
  • Paullicorticium niveocremeum (Höhn. & Litsch.) Oberw. 1966
  • Paullicorticium niveocremeum (Höhn. & Litsch.) Oberw. ex Jülich 1979
  • Sistotrema niveocremeum (Höhn. & Litsch.) Donk 1956
  • Thelephora granulosa var. subalbicans Pers. 1801
  • Trechispora niveocremea (Höhn. & Litsch.) Park.-Rhodes 1954

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Podano występowanie wielozarodnikowca białokremowego w Ameryce Północnej i Europie[4]

Jest to grzyb kortycjoidalny o rozpostartym owocniku. Jest grzybem saprotroficznym rozwijającym się na próchniejącym drewnie[5]. W Polsce notowany na drewnie dębów[3].

Owocnik bardzo cienki, woskowaty, białokremowy, lekko błyszczący. Hymenofor gładki, system strzępkowy monomityczny. Wszystkie strzępki ze sprzążkami. W hymenium występują cystydy i proste lub przypadkowo rozgałęziające się hyfidy. Podstawki maczugowate z 2–4 lub 4–6 sterygmami, w stanie dojrzałym często z lekko grubościennymi podstawami. Bazydiospory wąsko elipsoidalne lub jajowate do cylindrycznych, nieamyloidalne, acyjanofilne, z jednorodną zawartością i cienką, ale wyraźną ścianą[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-08-29].
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2021-08-29].
  3. a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. Index Fungorum [online] [dostęp 2021-08-29].
  5. a b Viacheslav Spirin i inni, On Sistotremastrum and similar-looking taxa (Trechisporales, Basidiomycota), „Mycological Progress”, 20, 2021, s. 453–476 [dostęp 2014-02-15].