Wikipedia:Skarbnica Wikipedii/Historia Polonii w Stanach Zjednoczonych

Polscy imigranci pracujący na farmie, Maryland 1909

Pierwsi Polacy zamieszkali w Stanach Zjednoczonych w okresie amerykańskiej ery kolonialnej na początku XVII wieku. Obecnie w Stanach Zjednoczonych żyje około 10 milionów Amerykanów polskiego pochodzenia, co czyni tę grupę największym skupiskiem Polonii na świecie. Polonia od zawsze była również największą grupą pochodzenia słowiańskiego w USA.

Historycy dzielą polską imigrację na trzy „fale”: największa z lat 1870–1914, druga po II wojnie światowej oraz trzecia po wprowadzeniu demokracji w Polsce w roku 1989. Największa grupa polskich Amerykanów pochodzi z pierwszej fali. W tym czasie wielu Polaków uciekło z kraju znajdującego się pod zaborem pruskim, austriackim i rosyjskim. Grupa ta jest często określana „za chlebem” (ang. for Bread), gdyż większość z tych imigrantów stanowili polscy chłopi, którzy nie posiadali ziemi i brakowało im środków na utrzymanie. Byli to przede wszystkim Polacy z Galicji, należącej w tym czasie do jednego z najuboższych regionów Europy. Około 1/3 Polaków po kilku latach przebywania w USA powróciła do ojczyzny, ale większość z nich została tam na stałe. Socjologiczne badania statystyczne, takich jak np. Chłop polski w Europie i Ameryce udowodniły, że znaczna część polskich emigrantów miała w Stanach Zjednoczonych przywłaszczyć sobie nowe ziemie. Legislacja anty-słowiańska odcięła polską imigrację od 1921 roku do II wojny światowej. Po II wojnie światowej nastąpiło odrodzenie imigracji, które obejmowało dipisów z Holokaustu. Trzecia fala, znacznie mniejsza, nasiliła się w 1989 roku, kiedy w Polsce przywrócono ustrój demokratyczny.

Polscy imigranci w Stanach Zjednoczonych przyciągnęli wysokie pensje i szerokie możliwości wykonywania niewykwalifikowanych prac fizycznych takich jak: górnictwo, budownictwo, produkcja mięsna na rynku amerykańskim, konstrukcja przemysłu ciężkiego (zwłaszcza w połowie XX wieku). Ponad 90% Polaków osiedliło się w społeczności innych polskich imigrantów. Wspólnoty te nazywane są Polonią amerykańską. Największa tego typu społeczność historycznie była w Chicago, w stanie Illinois.

Religia była kluczową rzeczą w życiu Polaków zarówno Europie, jak i Nowym Świecie. Katolicyzm zaczął się zbiegać z polską tożsamością. W XX wieku zostały wprowadzone katolickie nabożeństwa, kierowane do amerykańskiej Polonii. Wybudowano również setki kościołów i szkół parafialnych.

Polacy są dziś dobrze przyswajani w społeczeństwie amerykańskim. Średnio ich dochody wzrosły z niskiej na ponad przeciętną. Z roku na rok coraz więcej Polaków pracuje w zawodach kierowniczych i w pracy biurowej. Są nadal dobrze reprezentowani w transakcji konstrukcji przemysłowych, a wielu z nich żyje w miastach lub ich pobliżu. Polacy w USA są dzisiaj szeroko rozproszeni, a częste mieszane małżeństwa oraz utrata płynności językowej sprawiły im w dużej mierze utratę swojej tożsamości.

Tekst oryginału (z ENwiki)

The history of Poles in the United States dates to the American Colonial era. Poles have lived in the United States for over 400 years—since 1608. There are 10 million Americans of Polish descent in the U.S. today, making it the largest diaspora of Poles in the world. Polish Americans have always been the largest group of Slavic origin in the United States.

Historians divide Polish American immigration into three "waves", the largest from 1870 to 1914, a second after World War II, and a third after Poland's independence in 1989. Most Polish Americans are descended from the first wave, when millions of Poles fled Polish districts of Germany, Russia, and Austria. This group is often called the "Za chlebem" ("For Bread") immigrants because most were peasants in Poland who did not own land and lacked basic subsistence. The Austrian Poles were from Galicia, unarguably the most destitute region in Europe at the time. Up to a third of the Poles returned to Poland after living in the United States for a few years, but the majority stayed. Substantial research and sociological works such as The Polish Peasant in Europe and America found that many Polish immigrants shared a common objective of someday owning land in the U.S. or back in Poland. Anti-Slavic legislation cut Polish immigration from 1921 to World War II, but opened up after World War II to include many displaced persons from the Holocaust. A third wave, much smaller, came in 1989 when Poland was freed from Communist rule.

Immigrants in all three waves were attracted by the high wages and ample job opportunities for unskilled manual labor in the United States, and were driven to jobs in American mining, meatpacking, construction, steelwork, and heavy industry—in many cases dominating these fields until the mid-20th century. Over 90% of Poles arrived and settled in communities with other Polish immigrants. These communities are called Polonia and the largest such community historically was in Chicago, Illinois. A key feature of Polish life in the Old World had been religion, and in the United States, Catholicism often became an integral part of Polish identity. In the United States, Polish immigrants created communities centered on Catholic religious services, and built hundreds of churches and parish schools in the 20th century.

The Polish today are well assimilated into American society. Average incomes have increased from well below average to above average today, and Poles continue to expand into white-collar professional and managerial roles. Poles are still well represented in blue collar construction and industrial trades, and many live in or near urban cities. They are well dispersed throughout the United States, and high intermarriage and loss of language fluency have rendered them largely indistinguishable from other European Americans.