Wiktor Dyndo
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
Wiktor Dyndo (ur. w 1983 w Warszawie[1]) – artysta wizualny, malarz. W swojej twórczości mierzy się z problematyką wydarzeń międzynarodowych i wielokulturowości w jej najbardziej newralgicznych puntach. Podejmuje tematykę przemian politycznych na Bliskim Wschodzie, globalnej polityki oraz znaczenia mediów masowych w rozwoju neoorientalizmu. Kluczowe wątki jego prac oscylują wokół takich problemów jak międzynarodowy terroryzm, wojny czy konflikty zbrojne. Tematykę stricte polityczną podejmuje jednak posługując się często silnie estetyzującą formą.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od dzieciństwa interesuje się Bliskim Wschodem[2]. Jego matka uczy na Wydziale Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego[3].
Absolwent Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Uniwersytetu Helwan w Kairze[4]. W 2007 roku obronił dyplom z wyróżnieniem rektorskim w pracowni prof. Krzysztofa Wachowiaka, za który otrzymał nagrody im. Józefa Szajny i Ewy Tomaszewskiej.
W tym samym roku odbyła się jego wystawa indywidualna w Khaneh Honarmardan (Iranian Artist Forum) w Teheranie. Od 2009 roku regularnie bierze udział w licznych wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Jego obrazy bardzo często są reprodukowane w prasie i na okładkach książek m.in. Instytutu Wydawniczego Książka i Prasa[5] oraz Wydawnictwa Akademickiego „Dialog”[6]. Laureat I nagrody w konkursie „Obraz Przestrzeni Publicznej” Centrum Kultury Zamek w Poznaniu (2009), stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2018)[7]. Jego obrazy znajdują się w licznych kolekcjach prywatnych i instytucjonalnych.
Wystawy indywidualne[edytuj | edytuj kod]
- 2018 Internet Lies, Misr Gallery, Kair, Egipt
- 2016 Prawda leży na dnie naftowego szybu, Galeria Manhattan, Łódź
- 2015 Propaganda, Unit24 Gallery, Londyn, Wielka Brytania
- 2013 Obyś żył w ciekawych czasach, Galeria aTAK, Warszawa
- 2011 A lato było piękne tego roku...11 Września 2001, Bochenska Gallery, Warszawa
- 2010 Z ostatniej chwili, Otwarta Pracownia, Kraków
- 2009 Rejon konfliktu, Bochenska Gallery, Warszawa
- 2007 Domes, Khaneh Honarmardan, Teheran, Iran
Wybrane wystawy zbiorowe[edytuj | edytuj kod]
- 2019 Dämonkratie, A.K.T; EMMA – Kreativzentrum Pforzheim, Niemcy[8]
- 2017 XY, MODEM, Węgry
- 2017 XoXoXo, Galeria Salon Akademii, Warszawa
- 2016 The Drawers vol.2, Kasia Michalski Gallery, Warszawa
- 2016 Polish Contemporary Painting from The Krzysztof Musiał Collection, Centro de Arte Contemporaneo Velez, Malaga, Hiszpania
- 2014 Zapisy przemian_2, Państwowa Galeria Sztuki, Sopot
- 2013 Małe jest wielkie, Galeria Propaganda, Warszawa
- 2012 Dlaczego nie wszyscy kochamy przygody? Opowieść o Janku Dziaczkowskim, CSW Zamek Ujazdowski
- 2012 Chora sztuka, Jerozolima, Warszawa
- 2011 Atracción de la pintura, Madryt, Hiszpania
- 2010 CRW - Contemporary Reflections on War, BKS Garage, Kopenhaga, Dania
- 2009 Bielska Jesień 2009, Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała
- 2009 Obraz w przestrzeni publicznej, C.K. Zamek, Poznań
- 2008 Atrakcja malarska, Witryna, Warszawa
- 2008 Rybie oko 5 Biennale, BWA, Słupsk
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- https://www.forbes.pl/life/sztuka/wiktor-dyndo-geopolityka-na-plotnie/36v5j7q
- http://www.rp.pl/Sztuka/160839924-Wiktor-Dyndo-Malarz-ktory-nie-poluje-na-widza.html
- http://wyborcza.pl/magazyn/7,124059,21802726,maryja-w-arafatce-nowe-szaty-krolowej-polski.html
- https://vimeo.com/75316061
- https://dyndo.blogspot.com/
- https://www.dyndo.net/
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ O ARTYŚCIE [online], DESA Unicum [dostęp 2024-02-27].
- ↑ WIKTOR DYNDO: ISTOTĄ MOJEJ PRACY JEST WŁASNA SATYSFAKCJA [online], Nowa Orgia Myśli, 24 listopada 2016 [dostęp 2024-02-27] (pol.).
- ↑ Katarzyna Falęcka, Maryja w arafatce. Nowe szaty Królowej Polski [online], Wyborcza.pl, 12 maja 2017 [dostęp 2024-02-27].
- ↑ wiktor-dyndo info pl [online], wiktor-dyndo [dostęp 2018-07-30] (ang.).
- ↑ Ramy wojny Kiedy życie godne jest opłakiwania? [online] [dostęp 2018-07-30] (pol.).
- ↑ WUW na bazie IAI-Shop.com, Granice wyobraźni politycznej Afgańczyków. Normatywno-aksjologiczne aspekty tradycji afgańskiej - PDF [online], WUW [dostęp 2018-07-30] (pol.).
- ↑ Wiktor Dyndo o Wschodzie [online] [dostęp 2018-07-30] (pol.).
- ↑ Janusz Czech, 11.10.-24.11.2019 - EMMA Pforzheim, „EMMA Pforzheim”, 11 września 2019 [dostęp 2020-02-13] (niem.).