Wiktor Filipek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Wiktor Filipek (ur. 1929))
Wiktor Zygmunt Filipek
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

16 października 1929
Dęblin,

Data i miejsce śmierci

luty 2019
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1949–1990

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

23 Dywizja Piechoty (LWP)
7 Łużycka Dywizja Desantowa
Wojskowa Służba Wewnętrzna
Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe

Stanowiska

dowódca NJW MSW

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Wiktor Zygmunt Filipek (ur. 16 października 1929 w Dęblinie, zm. w lutym 2019) – polski wojskowy, pułkownik, dowódca Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych w latach 1983-1985.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1949-1979 pełnił służbę w Ludowym Wojsku Polskim. W pierwszym numerze czasopisma Wyższej Szkoły Oficerskiej im. T. Kościuszki pt. Poglądy i Doświadczenia opublikował artykuł poświęcony problematyce działań nieregularnych[1].

W latach 1979-1981 pracował w szefostwie Wojskowej Służby Wewnętrznej (WSW).

W roku 1981, przeniesiony z MON do MSW, został zastępcą szefa Wojsk MSW. Do Wojsk MSW należały wówczas Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe, Wojska Ochrony Pogranicza i Biuro Ochrony Rządu MSW. Szefem Wojsk MSW w tym czasie, tzn. w latach 1981-1983, był gen. bryg. Lucjan Czubiński. W czerwcu 1982 r. na stanowisko zastępcy szefa Wojsk MSW (zatem równe temu, które zajmował płk Filipek) został mianowany płk Mieczysław Roman, którego kariera gwałtownie zakończyła się jednak po 4 miesiącach, gdy (według sądu wojskowego) zastrzelił córkę i zięcia podczas sprzeczki mającej związek z poglądami politycznymi zięcia[2].

Od stycznia 1983 do czerwca 1985 płk Filipek dowodził Nadwiślańskimi Jednostkami Wojskowymi. Zastąpił na tym stanowisku gen. bryg. Jana Siuchnińskiego, zaś sam został zastąpiony w 1985 r. przez gen. bryg. Edwarda Wejnera.

W II poł. lat 80. przez kilka lat był zastępcą dyrektora Departamentu Szkolenia i Doskonalenia Zawodowego.

Mieszkał w Warszawie. Żona, Zofia z d. Kłossowska. Pochowany w Warszawie na Starych Powązkach, (kwatera 142-2-13)[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]


Przypisy[edytuj | edytuj kod]