Wiktor Polakow (inżynier)

Wiktor Polakow
Ви́ктор Никола́евич Поляко́в
Data i miejsce urodzenia	3 marca 1915 ; Tomsk
Data i miejsce śmierci	1 lipca 2004 ; Moskwa
	Minister przemysłu samochodowego ZSRR
Okres	od 17 lipca 1975; do 18 października 1986
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego
Poprzednik	Aleksandr Tarasow
Następca	Nikołaj Pugin
	Odznaczenia
	;

Wiktor Nikołajewicz Polakow (ros. Ви́ктор Никола́евич Поляко́в, ur. 18 lutego^?/3 marca 1915 w Tomsku, zm. 1 lipca 2004 w Moskwie) – radziecki inżynier i polityk, Bohater Pracy Socjalistycznej (1971).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1930 uczeń ślusarza, później majster w moskiewskim zakładzie remontu samochodów, 1938 wieczorowo ukończył Moskiewski Instytut Samochodowy, następnie został żołnierzem Armii Czerwonej. Uczestnik wojny z Niemcami, dowódca plutonu, od 1944 należał do WKP(b), dosłużył się stopnia inżyniera-kapitana, 1946 zdemobilizowany. Od 1946 pracował w Moskiewskiej Fabryce Samochodów Małolitrażowych m.in. jako szef laboratorium, szef odlewni, zastępca głównego inżyniera, główny konstruktor i główny inżynier, a 1958-1963 był dyrektorem tej fabryki. Od marca 1963 do marca 1965 I zastępca przewodniczącego Moskiewskiego Miejskiego Sownarchozu, od marca do czerwca 1965 p.o. przewodniczącego, a od czerwca 1965 do stycznia 1966 przewodniczący tego Sownarchozu, w latach 1965-1975 zastępca ministra przemysłu samochodowego ZSRR. Jednocześnie od sierpnia 1966 dyrektor generalny Wołżańskiej Fabryki Samochodów (AwtoWAZ), 1971 przemianowanego na Wołżańskie Zjednoczenie ds. Produkcji Lekkich Samochodów w Togliatti. Od 17 lipca 1975 do 18 października 1986 minister przemysłu samochodowego ZSRR, 1986-1991 ekspert Centralnego Naukowo-Badawczego Instytutu Samochodowego i Silników Samochodowych, 1994-1999 szef Działu Konsultacyjno-Eksperckiego Przedstawicielstwa AwtoWAZ-a w Moskwie. W 1995 otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Togliatti. Od 1976 zastępca członka, a od marca 1981 do kwietnia 1989 członek KC KPZR, 1974-1987 deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 9 do 11 kadencji.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Medal Sierp i Młot Bohatera Pracy Socjalistycznej (5 kwietnia 1971)
Order Lenina (czterokrotnie - 5 kwietnia 1971, 5 marca 1975, 31 marca 1981 i 1 marca 1985)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (11 marca 1985)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (22 sierpnia 1966)
Order Czerwonej Gwiazdy (30 września 1945)
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy (6 stycznia 1995)
Medal „Za zasługi bojowe” (26 kwietnia 1943)

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=15249 (ros.)