Przejdź do zawartości

Wikłacz rdzawogłowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wikłacz rdzawogłowy
Malimbus castaneiceps[1]
(Sharpe, 1890)
Ilustracja
Samiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

wikłaczowate

Podrodzina

wikłacze

Rodzaj

Malimbus

Gatunek

wikłacz rdzawogłowy

Synonimy
  • Hyphantornis castaneiceps Sharpe, 1890[2]
  • Ploceus castaneiceps (Sharpe, 1890)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Wikłacz rdzawogłowy[4] (Malimbus castaneiceps) – gatunek małego ptaka z rodziny wikłaczowatych (Ploceidae). Endemiczny dla wschodniej Afryki, znany tylko ze stanowisk na granicy Kenii i Tanzanii, gdzie występuje na wysokości 250–1500 m n.p.m.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek monotypowy[5][6]. Autorzy Birds of the World, Handbook of the Birds of the World i Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) zaliczają gatunek do rodzaju Ploceus[7][8][6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 14 cm, masa ciała 18–24 g[5]. Obie płci są ubarwione na żółto. Samiec odznacza się rdzawym „nalotem” na głowie i piersi. Samica ma jasną brewkę nad okiem i kreskowanie na grzbiecie.

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]
Wikłacz rdzawogłowy na gnieździe (Disney’s Animal Kingdom)

BirdLife International podaje zasięg występowania (EOO) – 53200 km²[3]. Wikłacz rdzawogłowy jest gatunkiem stadnym. Zamieszkuje różnorodne tereny drzewiaste, lęgnie się w trzęsawiskach.

Status zagrożenia

[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje wikłacza rdzawogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Malimbus castaneiceps, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Taveta Golden Weaver (Ploceus castaneiceps). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)]. (ang.).
  3. a b c BirdLife International, Ploceus castaneiceps, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2020-3 [dostęp 2021-03-03] (ang.).
  4. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Ploceinae Sundevall, 1836 - wikłacze (wersja: 2020-01-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-03].
  5. a b A. Craig: Taveta Golden Weaver (Ploceus castaneiceps). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2015. [dostęp 2015-12-01]. (ang.).
  6. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Old World sparrows, snowfinches, weavers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-03]. (ang.).
  7. Adrian J.F. Craig, Taveta Golden-Weaver (Ploceus castaneiceps), version 1.0, „Birds of the World”, 2020, DOI10.2173/bow.tagwea1.01species_shared.bow.project_name, ISSN 2771-3105 [dostęp 2023-12-27] (ang.).
  8. HBW and BirdLife International, Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 8 [online], grudzień 2023 [dostęp 2023-12-27].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Terry Stevenson, John Fanshawe: Birds of East Africa: Kenya, Tanzania, Uganda, Rwanda and Burundi. New Jersey: Princeton University Press, 2002. ISBN 0-691-12665-8. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]