Wilga czarna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilga czarna
Oriolus hosii[1]
Sharpe, 1892
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

wilgowate

Podrodzina

wilgi

Rodzaj

Oriolus

Gatunek

wilga czarna

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Wilga czarna[3] (Oriolus hosii) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny wilgowatych (Oriolidae). Endemit północnego Borneo. Nie wyróżnia się podgatunków[4][5]. Gatunek rzadko spotykany i do dziś bardzo słabo poznany ze względu na habitat, jaki zamieszkuje. Jest bliski zagrożenia wyginięciem na skutek utraty siedlisk.

Występowanie

Wilga czarna zamieszkuje głównie malezyjską część wyspy Borneo (stan Sarawak), ale także przyległy obszar należący do Indonezji (wschodni Kalimantan)[2]. Występuje w pierwotnych tropikalnych lasach górskich. Spotykana w przedziale wysokości 900–2000 m n.p.m.[2]

Morfologia

Długość ciała około 21 cm. Samiec cały czarny, oprócz kasztanowych pokryw podogonowych. Tęczówka ciemnoczerwona, dziób matowo różowy. U samicy ciemne gardło i pierś kontrastuje z jaśniejszą, szarą resztą spodu ciała[6].

Status

IUCN od 1994 roku uznaje wilgę czarną za gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened); wcześniej, od 1988 roku klasyfikowano ją jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale jej trend uznawany jest za spadkowy[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Oriolus hosii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d Oriolus hosii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Oriolinae Vigors, 1825 - wilgi (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-04].
  4. Black Oriole (Oriolus hosii). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-22)]. (ang.).
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Orioles, drongos, fantails. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-04]. (ang.).
  6. Susan Myers: Birds of Borneo. Bloomsbury Publishing, 2016, s. 224, seria: Helm Field Guides. ISBN 978-1-4729-2446-9. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]