Willa Rassalskich w Łodzi
 nr rej. A/347 z 27 grudnia 1993 r.[1]
| |
 Widok willi obecnie (maj 2008) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Ukończenie budowy |
1925 r. |
| Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
 51°45′22,23″N 19°27′37,76″E/51,756175 19,460489
| |
Willa Rassalskich – eklektyczna willa znajdująca się na ulicy St. Wigury 4/6 w Łodzi.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Willa została wybudowana w 1925 r. według projektu Leona Lubotynowicza, na zlecenie Ignacego Rassalskiego[b][2][3].
Po wojnie w budynku mieściły się m.in. siedziba PPS, prokuratora, przedszkole[2][3] oraz restauracje[potrzebny przypis].
W 1992 r. po decyzji Sądu Najwyższego wille zwrócono spadkobiercy właściciela, który na podstawie projektu inżyniera architekta G. Zielińskiego pod nadzorem wojewódzkiego konserwatora zabytków przebudował obiekt – po remoncie mieściła się tu restauracja „Ziemia obiecana” i pensjonat o nazwie „Deja Vu”, który funkcjonował do 2003 r.[2][3] Projekty odtworzeniowe wykonali J. Dominikowski i Z. Władyka oraz Wiesław Budziejewski.[potrzebny przypis]
Wnętrze willi zdobyło nagrodę prezydenta miasta Łodzi i uzyskało tytuł Najlepszego Wnętrza Roku 2007 w konkursie Fundacji Ulicy Piotrkowskiej. Jury doceniło przywrócenie pierwotnego podziału parteru oraz dobór mebli, obrazów, bibelotów i dodatków. Projekty wykonały A. Talczewska i D. Jackowska. Odnowieniem obiektu kierowali Marek i Monika Dudkiewiczowie, pod nadzorem wojewódzkiego konserwatora zabytków[4][5]
Oprócz willi, do rejestru zabytków woj. łódzkiego wpisany jest także, położony na jej tyłach, ogród – do spisu został dodany pod numerem A/366 27 września 1996 r.[1]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ „Rejestr zabytków woj. łódzkiego” podaje pierwotny adres – ul. Wigury 4.
- ↑ Ignacy Rassalski był łódzkim przedsiębiorcą, produkującym przy ulicy Przybyszewskiego sznury i liny. Była to największa w Polsce fabryka tego typu w Polskich rękach. Przedsiębiorca został zabity w 1943 r. w Warszawie przy ulicy Wspólnej 18.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 48 [dostęp 2011-08-30].
- ↑ a b c Łódź – Willa Rassalskich. Łódzkie Dwory i Pałace. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)].
- ↑ a b c Ryszard Bonisławski, Joanna Podolska. Łódź Śródmieście, część pierwsza. „Spacerownik”, s. 15, 2007-05-17. Łódź: Gazeta Wyborcza.
- ↑ Najlepsze wnętrze roku. Fabrykancka.pl, 2008-03-20. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)].
- ↑ Najlepsze wnętrze roku. Łódź Gazeta.pl, 2008-03-20.