Wolfgang Langewiesche
| Data i miejsce urodzenia |
1907 |
|---|---|
| Data śmierci |
2002 |
| Narodowość |
niemiecka |
| Język |
angielski |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
literatura |
| Ważne dzieła | |
|
Stick and Rudder (1944) | |
Wolfgang Langewiesche (ur. 1907, zm. 2002) – pilot, pisarz i dziennikarz, jeden z najbardziej cytowanych autorów związanych z lotnictwem. Jego książka, Stick and Rudder (1944), jest wciąż wznawiana i uważana za klasykę w dziedzinie pilotażu statków powietrznych będących stałopłatami[1][2].
Urodził się w Düsseldorfie w Niemczech w 1907 roku, a w 1929 opuścił Niemcy z przyczyn politycznych, przenosząc się do Stanów Zjednoczonych[3]. Był absolwentem London School of Economics, a tytuł magistra uzyskał na Uniwersytecie Columbia. W trakcie studiów doktoranckich na uniwersytecie w Chicago postanowił nauczyć się pilotażu i zająć się lotnictwem.
Langewiesche pisał dla magazynu poświęconego bezpieczeństwu lotniczemu Air Facts, wydawanego przez Leightona Collinsa. Zamieszczone tam artykuły stały się podstawą książki Stick and Rudder. Podstawowe zasady pilotażu, nakreślone przez Langewiesche w 1944 roku, pozostają nadal aktualne; podobnie jak przyczyny wypadków lotniczych[1][2]. Książkę wydano w ponad 250 000 egzemplarzach[4] oraz przetłumaczono na japoński[5].
Podczas II wojny światowej Langewiesche wykładał teorię lotu amerykańskim kadetom lotnictwa wojskowego na kursie teoretycznym w Hawthorne School of Aeronautics w Orangeburg SC, a także był pilotem doświadczalnym myśliwca F4U Corsair koncernu Vought[1][3]. Później pracował dla Cessny jako pilot doświadczalny[1]. W latach 1949–1956 był głównym autorem piszącym dla projektu Climate Control w czasopiśmie House Beautiful, mającym na celu edukację architektów w zakresie ogrzewania i chłodzenia[6]. W latach 1948–1975 publikował w magazynie Harper’s, drugim najstarszym czasopiśmie w Stanach Zjednoczonych[7]. W latach pięćdziesiątych został redaktorem naczelnym Reader’s Digest, zaś w 1986 roku przeszedł na emeryturę. Znał grekę, łacinę i inne języki[3].
Jego syn, William Langewiesche, jest także znanym autorem, dziennikarzem i pilotem oraz laureatem wielu nagród, współpracującym z czasopismami Atlantic Monthly i Vanity Fair.
Książki[edytuj | edytuj kod]
- I’ll take the high road, Harcourt, Brace & Company, 1939
- Stick and Rudder. An Explanation of the Art of Flying, McGraw-Hill, Nowy Jork, 1944 & 1972, ISBN 0-07-036240-8, MHID 0-07-036240-8
- A flier’s world, McGraw-Hill, 1951
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Bruce Landsberg: The Angle’s the Thing. AOPA, 1994-08-05. [dostęp 2017-04-14]. (ang.).
- ↑ a b Stephen Pope: Getting Back to Hand-Flying. Flying Magazine, 2012-10-29. [dostęp 2017-04-14]. (ang.).
- ↑ a b c Joe Godfrey: William Langewiesche. AVweb, 2001-11-28. [dostęp 2017-04-14]. (ang.).
- ↑ Stick and Rudder. An Explanation of the Art of Flying. Nowy Jork: McGraw-Hill, 1944 & 1972. ISBN 978-0-07-036240-6.
- ↑ Index Translationum database: Langewiesche, Wolfgang. Unesco. [dostęp 2017-04-13]. (ang.).
- ↑ Anthony Denzer: Wolfgang Langewiesche and Climate Control. Solar House History, 2014-02-13. [dostęp 2017-04-14]. (ang.).
- ↑ Wolfgang Langewiesche. Harper’s. [dostęp 2017-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-14)]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- From The Archives: Wolfgang Langewiesche Flies Across Africa (tytuł oryginalny: 140 in Africa, Wolfgang Langewiesche, marzec 1951), Air Facts Magazine 2013