Workhorse W-15

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Workhorse W-15
Producent

Workhorse

Zaprezentowany

Maj 2017

Okres produkcji

2016 – 2020

Miejsce produkcji

Stany Zjednoczone Cincinnati

Następca

Lordstown Endurance

Dane techniczne
Segment

pickup segmentu E

Typy nadwozia

4-drzwiowy pickup

Napęd

AWD

Długość

5943 mm

Szerokość

2032 mm

Wysokość

1877 mm

Masa własna

2267 kg

Liczba miejsc

5

Dane dodatkowe
Konkurencja

Rivian R1T
Tesla Cybertruck

Workhorse W-15 – niezrealizowany projekt hybrydowego samochodu osobowego typu pickup klasy wyższej realizowany przez amerykańskie przedsiębiorstwo Workhorse Group w latach 2016 – 2020.

Historia i opis modelu[edytuj | edytuj kod]

Jesienią 2016 roku amerykańskie przedsiębiorstwo, dotychczas produkujące dostawczo-osobowe samochody ciężarowe, ogłosiło plany wprowadzenia na rynek swojego pierwszego samochodu osobowego w postaci elektrycznego pickupa W-15[1]. Po przedstawieniu szkiców przyszłej bryły pojazdu, oficjalne informacje o przedprodukcyjnym egzemplarzu zaprezentowano w maju 2017[2].

Workhorse W-15 przyjął postać 4-drzwiowego pickupa z masywnym, agresywnie stylizowanym nadwoziem o foremnych, regularnych kształtach. Charakterystycznym elementem stał się duży, szeroko rozstawiony napis z nazwą producenta między strzeliście ukształtowanymi reflektorami. Użytkowo-osobowy pojazd powstał w oparciu o napęd AWD[3].

Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]

Workhorse Group planowało wdrożyć pickupa W-15 do produkcji seryjnej w ciągu około roku od premiery w 2017 roku, wyznaczając początek produkcji na koniec 2018 roku[4]. Choć firma zebrała ponad 5 tysięcy zamówień na samochód, nie udało się jej nigdy zrealizować swojego projektu[5] - w 2020 roku po zmianie na stanowisku prezesa, który zajął się innym projektem elektrycznego pickupa Lordstown Endurance, Workhorse porzuciło projekt W-15[6].

Dane technizne[edytuj | edytuj kod]

Workhorse W-15 ostatecznie nie stał się klasycznym samochodem elektrycznym, lecz hybrydowym z niewielkim silnikiem spalinowym pełniącym funkcję tzw. range extendera. 1,5-litrowy silnik benzynowy trzycylindrowy zapożyczono od BMW[7]. Razem z nim półciężarówka rozwija maksymalną moc 460 KM i mogła rozpędzić się do 100 km/h w 5,5 sekundy, z kolei w trybie w pełni elektrycznym zasięg wyniósł ok. 128 kilometrów[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]