Wyżnie Wrótka
49°15′14″N 19°56′49″E/49,253889 19,946944
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 1700 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°15′14″N 19°56′49″E/49,253889 19,946944
| |
Wyżnie Wrótka (około 1700 m) – płytka i skalista przełęcz w grani Długiego Giewontu w polskich Tatrach Zachodnich. Znajduje się pomiędzy Turnią nad Białem a Juhaską Kopą. Północne stoki stromo opadają wybitną depresją do Doliny Suchej (odnoga Doliny Białego), południowe mniej stromo do Doliny Kondratowej powyżej Urwanego Żlebu[1].
W nazewnictwie tatrzańskim wrótkami nazywa się dość głęboko wciętą w grań przełączkę, wąskie wcięcie w skalnym żebrze lub ciasne przejście między skałami. W Tatrach jest ich kilka, najbardziej znane to Wrótka, również znajdujące się w grani Giewontu[2].
Depresja na północnych stokach Wyżnich Wrótek przecięta jest czterema dość trudnymi do pokonania progami, powyżej nich znajdują się zachody. Największe z nich to Górny Zachód i Dolny Zachód. Na Dolnym Zachodzie jeszcze do lat 30. XX wieku wypasano owce. Pasterze i ratownicy tatrzańscy znali sposoby obejścia progów, taternicy pokonali całą depresję również na wprost, przez progi. Prowadzi nią na Wyżnie Wrótka droga wspinaczkowa, po raz pierwszy przeszli nią Jan Krzysztoń i Andrzej Ziarko zimą 1989/90. Trudności pokonania progów (kolejno od dołu): III, III, II, IV w skali trudności UIAA (tatrzańskiej). Letniego przejścia brak[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Władysław Cywiński, Tatry. Giewont, Poronin: Wyd. Górskie, 1994, ISBN 978-83-7104-002-3, OCLC 749766988.