Przejdź do zawartości

Wybrzeże Stanisława Wyspiańskiego we Wrocławiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Wybrzeże Stanisława Wyspiańskiego
Plac Grunwaldzki
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wrocław

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Wybrzeże Stanisława Wyspiańskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Wybrzeże Stanisława Wyspiańskiego”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „ulica Wybrzeże Stanisława Wyspiańskiego”
51,107154°N 17,060574°E/51,107154 17,060574

Wybrzeże Stanisława Wyspiańskiego – ulica we Wrocławiu przebiegająca nabrzeżem wzdłuż Odry, na odcinku obejmującym Przekop Szczytnicki oraz fragment Odry GłównejOdra Górna, na wschód od ścisłego centrum miasta, w obrębie osiedla Nowe Szczytniki.

Obecnie zaczyna się przy Moście Grunwaldzkim i łączy go z Mostem Zwierzynieckim. Wytyczona jest po dawnej nadbrzeżnej drodze (Ufer Gasse, Ufer Zeile) pomiędzy Josefstraße (ul. św. Józefa) a Schul Gasse (ul. Hoene-Wrońskiego).

Ulica była gęsto zabudowana już przed połową wieku XVIII; w roku 1867 została poszerzona, a w 1904 przedłużona do Paßbrücke (mostu Zwierzynieckiego) – na wschód – wobec planów utworzenia we Wrocławiu Królewskiej Wyższej Szkoły Technicznej, której zabudowania zaczęły powstawać w 1905, a działalność rozpoczęła się w 1910[1]. Zabudowa ulicy kontynuowana była do lat 30. XX wieku, m.in. w latach 1925-1928 powstało przy tej ulicy południowe skrzydło gmachu Szkoły (obecnie gmachu głównego Politechniki Wrocławskiej)[2].

Zintegrowane Centrum Studenckie PWr. przy Wybrzeżu Wyspiańskiego

Jeszcze przed II wojną światową dawna Ufer Gasse została skrócona, obejmowała od tego czasu tylko odcinek pomiędzy dzisiejszym mostem Pokoju a mostem Grunwaldzkim (dziś patronem tego odcinka jest Fryderyk Joliot-Curie) – ulica Fryderyka Joliot-Curie, zaś odcinek wschodni (czyli ten, który dziś w całości pokrywa się z Wybrzeżem Wyspiańskiego) nazwany został Helmuth Brückner Ufer[3]. Najstarszym zachowanym tu do początków XXI wieku budynkiem była kamienica na posesji nr 11-12 (pochodziła z I połowy XIX wieku)[4], zaś najnowszym – oddane do użytku latem 2006 roku Zintegrowane Centrum Studenckie Politechniki Wrocławskiej (W. Wyspiańskiego nr 23-25, bud. C-13). Kontrowersyjna kamienica – zrealizowany w 1996 budynek plombowy według projektu arch. Wojciecha Jarząbka – na posesji nr 36 zdobyła kilka nagród i wyróżnień architektonicznych[5][6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Encyklopedia Wrocławia, Wrocław 2000, ISBN 83-7023-749-5, str. 423
  2. projekt: Max Schirmer i Heinrich Müller
  3. Zmiana ta nastąpiła pomiędzy rokiem 1931 a 1936 (dopiero na planach od roku 1936 pojawia się nowy patron: Helmuth Brückner, gauleiter NSDAP na Śląsku i były student wrocławskich uczelni.
  4. Zburzona w roku 2008
  5. GazetaDom.pl, 19.12.2000 r.
  6. Trasa "Od gotyku do modernizmu – na prawym brzegu Odry" – wrocławski portal rowerowy

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]