Przejdź do zawartości

Wysłouchowie herbu Odyniec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Wysłouch)
Odyniec, herb rodziny
Pirkowicze, 1938

Wysłouch (Wisłouch, Visłavuch i inne) herbu Odyniec – nazwisko polsko-litewskiego rodu szlacheckiego. Pierwsze wzmianki o antenatach rodziny pochodzą z roku 1385, kiedy to wraz z innymi przedstawicielami wielkich rodów litewskich zostali przyjęci w szeregi szlachty polskiej. Nazwisko Wysłouch zostało jednak po raz pierwszy zanotowane w pierwszej połowie XVI wieku[1].

Wielu Wysłouchów angażowało się w politykę oraz życie publiczne. Zenon Kazimierz Wysłouch był posłem na Sejm Czteroletni, zwolennikiem Stronnictwa Demokratycznego i współtwórcą Konstytucji 3 Maja. Jego potomek Antoni Wysłouch(inne języki) wraz z żoną Teofilą z Andrzeykowiczów promowali emancypację oraz edukację wśród niższych warstw społecznych, zaś ich bratanek Bolesław Wysłouch był senatorem i współtwórcą PSL „Piast” (poprzedniczki dzisiejszego Polskiego Stronnictwa Ludowego). Kuzyn Bolesława, Antoni Izydor, również był politykiem i posłem na Sejm w latach 30 XX wieku.

Liczni Wysłouchowie brali również udział w ruchu niepodległościowym podczas zaborów. W latach 1796–1798 Emmanuel Wysłouch, brat Zenona Kazimierza, walczył jako oficer w Legionach Polskich służących Napoleonowi Bonaparte podczas jego kampanii w Italii. Ponad pół wieku później Feliks, Antoni i Teofila Wysłouchowie brali udział w powstaniu styczniowym blisko współpracując z jego dowódcą, Romualdem Trauguttem[2]. Podczas I wojny światowej Bolesław oraz Antoni Izydor Wysłouchowie walczyli w Legionach Piłsudskiego.

Do posiadłości Wysłouchów należały m.in. dwory Pirkowicze, Sacha i Leżajka, dziś przeważnie opuszczone i popadłe w ruinę. Wyjątek stanowią Pirkowicze, obecnie na Białorusi, służące jako szkoła.

Najważniejsi członkowie rodziny

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pociecha, „Królowa Bona: czasy i ludzie Odrodzenia”. Poznań, 1949.
  2. „Anna Ostrowska nee Wysłouch: Antoni Wysłouch, Radzima.org“
  3. Jan Pachoński, „Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich 1796-1807”
  4. Mazurek, „Kraj a emigracja”. Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich, Warsaw, 2006, p 169
  5. a b „List of the Virtuti Militari recipients, Polish Army Museum”
  6. „Rocznik Oficerski” 1928 ↓, s. 322.
  7. „Encyklopedia WIEM”

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]