Przejdź do zawartości

Wysoczyzna Kłodawska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wysoczyzna Kłodawska
Ilustracja
rzeczka Rgielewka w okolicach Grzegorzewa
Mapa regionu
Prowincja

Niż Środkowoeuropejski

Podprowincja

Niziny Środkowopolskie

Makroregion

Nizina Południowowielkopolska

Mezoregion

Wysoczyzna Kłodawska

Powierzchnia
• ogółem
• w Polsce


1 155 km²
1 155 km²

Zajmowane
jednostki
administracyjne

Polska:
woj. wielkopolskie
woj. łódzkie
woj. kujawsko-pomorskie
woj. mazowieckie

Wysoczyzna Kłodawska (318.15) – mezoregion fizycznogeograficzny w środkowej Polsce, stanowiący północno-wschodnią część Niziny Południowowielkopolskiej. Region graniczy od północy z Pojezierzem Kujawskim, od południowego zachodu z Kotliną Kolską a od południowego wschodu z Równiną Kutnowską. Wysoczyzna Kłodawska leży na pograniczu czterech województw: wielkopolskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego i mazowieckiego.

Wysoczyzna jest krajobrazowo monotonną morenową równiną denudacyjną (tzw. moreny kutnowskie na południowym wschodzie), przez którą przebiega tektoniczny wał kujawski z wysadami soli kamiennej (eksploatowany w Kłodawie oraz nieeksploatowany w Łaniętach)[1]. Jest to region o dominującym charakterze rolniczym.

Głównymi ośrodkami miejskimi regionu są Kłodawa i Krośniewice, ponadto wsie Grzegorzew, Dąbrowice, Chodów, Łanięta, Osiek Mały, Olszówka i Nowe Ostrowy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wysadowe złoża solne [online], surowce-chemiczne.pgi.gov.pl [dostęp 2020-06-12].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]