Wzniesienia Górowskie

Wzniesienia Górowskie
	; Zasięg regionu w obrębie Polski
Megaregion	Nizina Wschodnioeuropejska
Prowincja	Niż Wschodniobałtycko-Białoruski
Podprowincja	Pobrzeża Wschodniobałtyckie
Makroregion	Nizina Staropruska
Mezoregion	Wzniesienia Górowskie
Zajmowane ; jednostki ; administracyjne	Polska:; – woj. warm.-mazurskie; Rosja:; – obw. królewiecki

Wzniesienia Górowskie (niem. Stablack, 841.57) – mezoregion fizycznogeograficzny w północnej Polsce i w południowo-zachodniej części obwodu królewieckiego (Rosja), w zachodniej części Niziny Staropruskiej, zaliczany ze względu na typ mezoregionu do wysoczyzn młodoglacjalnych przeważnie z jeziorami w regionie nizin i obniżeń, przechodzący od wschodu i północnego wschodu w Nizinę Sępopolską, od południa w Pojezierze Olsztyńskie i Równinę Ornecką, od zachodu w Równinę Warmińską, od północnego zachodu w Wybrzeże Staropruskie, od północy w równinę związaną z doliną Pregoły^[1].

Wysoczyznę tworzy kilka pasm czołowomorenowych, z punktem kulminacyjnym – Górą Zamkową (niem. Schlossberg), o wysokości 216 m n.p.m. Na jej zachodnim zboczu ma źródła Wałsza – prawobrzeżny dopływ Pasłęki. Jezior w mezoregionie jest niewiele. Istnieją rezerwaty przyrody, m.in. „Dolina Rzeki Wałszy” i „Jezioro Martwe”^[2].

Na obszarze wysoczyzny położone są miasta Górowo Iławeckie i Pieniężno^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jerzy Kondracki, Andrzej Richling. Regiony fizycznogeograficzne, skala 1:1 500 000. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 1994.
↑ ^a ^b Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 101–102. ISBN 978-83-01-16022-7.

[mapa-1] Jerzy Kondracki, Andrzej Richling. Regiony fizycznogeograficzne, skala 1:1 500 000. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 1994.

[Kondracki-2] Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 101–102. ISBN 978-83-01-16022-7.

[1]

[2]