Yolanda Díaz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Yolanda Díaz
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Yolanda Díaz Pérez

Data i miejsce urodzenia

6 maja 1971
Fene

Zawód, zajęcie

polityk, prawniczka

Stanowisko

minister pracy i gospodarki społecznej (od 2020), trzeci wicepremier (2021), drugi wicepremier (od 2021)

Partia

Zjednoczona Lewica

podpis

Yolanda Díaz Pérez (ur. 6 maja 1971[1] w Fene[2]) – hiszpańska polityk, prawniczka i samorządowiec związana z Galicją, działaczka Zjednoczonej Lewicy, posłanka parlamentu regionalnego oraz do Kongresu Deputowanych, od 2020 minister pracy i gospodarki społecznej, od 2021 również wicepremier.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła studia prawnicze na Universidad de Santiago de Compostela, kształciła się też w zakresie planowania przestrzennego, prawa pracy i zarządzania zasobami ludzkimi. Praktykowała jako prawniczka specjalizująca się w sprawach z zakresu prawa pracy i praw kobiet[2].

Dołączyła do galisyjskiego oddziału Komunistycznej Partii Hiszpanii oraz Zjednoczonej Lewicy. Od 2003 zasiadała w radzie miejskiej w Ferrolu, pełniła też funkcję zastępczyni alkada tej miejscowości[2]. W latach 2005–2017 zajmowała stanowisko koordynatora krajowego Esquerda Unida, oddziału Zjednoczonej Lewicy w Galicji[3]. Dwukrotnie była kandydatką swojego ugrupowania na prezydenta Galicji[2]. W 2012 uzyskała mandat posłanki do regionalnego parlamentu[4]

W 2015 po raz pierwszy została wybrana do Kongresu Deputowanych. Z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w wyborach w 2016, kwietniu 2019 i listopadzie 2019[1]. W styczniu 2020 objęła stanowisko ministra pracy i gospodarki społecznej w drugim rządzie Pedra Sáncheza[5][6]. W marcu i lipcu 2021 powoływana kolejno na trzeciego i drugiego wicepremiera[7][8].

W 2022 utworzyła ruch polityczny Sumar[9], z ramienia którego w 2023 została kolejny raz wybrana do niższej izby hiszpańskiego parlamentu[10]. Stanowiska drugiego wicepremiera oraz ministra pracy i gospodarki społecznej utrzymała w powołanym w listopadzie 2023 trzecim gabinecie lidera PSOE[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Díaz Pérez, Yolanda. congreso.es. [dostęp 2020-01-10]. (hiszp.).
  2. a b c d Yolanda Diaz, la ministra curtida en la lucha obrera y la política local. elmundo.es, 10 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-10]. (hiszp.).
  3. Eva Solla se hace con el liderazgo de Esquerda Unida y releva a Yolanda Díaz. lavozdegalicia.es, 4 czerwca 2017. [dostęp 2020-01-10]. (hiszp.).
  4. Yolanda Díaz. elcorreogallego.es, 7 kwietnia 2013. [dostęp 2020-01-10]. (hiszp.).
  5. Pedro Sánchez presenta a los 22 miembros del primer Gobierno de coalición de la democracia española. lamoncloa.gob.es, 12 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-13]. (hiszp.).
  6. Pedro Sánchez asiste a la promesa de los miembros del Ejecutivo ante el Rey. lamoncloa.gob.es, 13 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-13]. (hiszp.).
  7. Pablo Iglesias traspasa sus carteras a Yolanda Díaz e Ione Belarra: «Quedan en buenas manos». abc.es, 31 marca 2021. [dostęp 2021-04-09]. (hiszp.).
  8. Composición del Gobierno. lamoncloa.gob.es, 12 lipca 2021. [dostęp 2021-07-13]. (hiszp.).
  9. Yolanda Díaz registra el nombre y el logo de 'Sumar', su plataforma política. eldiario.es, 24 maja 2023. [dostęp 2023-05-29]. (hiszp.).
  10. Dámaris Fernández: Lista completa de los 350 diputados tras las elecciones generales del 23J. larazon.es, 24 lipca 2023. [dostęp 2023-07-24]. (hiszp.).
  11. Promesa de los ministros del nuevo Gobierno. casareal.es, 21 listopada 2023. [dostęp 2023-11-21]. (hiszp.).