Zabłocie (rejon kamieniecki)
52°21′55″N 23°28′19″E/52,365278 23,471944
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
225088 |
Położenie na mapie rejonu kamienieckiego  | |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 52°21′55″N 23°28′19″E/52,365278 23,471944
| |
Zabłocie (biał. Забалацце, Zabałaccie; ros. Заболотье, Zabołotje) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie kamienieckim, w sielsowiecie Raśna.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W Rzeczypospolitej Obojga Narodów chutor leżący w województwie brzeskolitewskim, w powiecie brzeskolitewskim. W 1753 cześnik miński Jerzy Józef Matuszewicz nadał Zabłocie klasztorowi marianów w Raśnie. Odpadło od Polski w wyniku III rozbioru.
W XIX i w początkach XX w. położone było w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie brzeskim, w gminie Wysokie Litewskie.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżało w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie brzeskim, w gminie Wysokie Litewskie[1]. W 1921 miejscowość liczyła 53 mieszkańców, zamieszkałych w 12 budynkach, w tym 47 Białorusinów i 6 Polaków. 47 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 6 rzymskokatolickiego[1].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zabłocie (35), pow. brzeski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 186.
- Mapa WIG Wysokie Litewskie. [dostęp 2023-04-20]. (pol.).
- Publiczna Mapa Katastralna Republiki Białorusi. [dostęp 2023-04-20]. (ros. • biał.).
