Zacierp
 Drimys winteri | |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
zacierp | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Drimys J.R. Forster et J.G.A. Forster Charact. Gen. 83. 1 Mar 1776[3] | |||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
D. winteri J. R. et J. G. A. Forster[3] | |||
| Synonimy | |||
| |||
_fruits_(Inao_V%C3%A1squez).jpg)
Zacierp (Drimys Forster & G. Forster) – rodzaj roślin z rodziny winterowatych (Winteraceae). Obejmuje w zależności od ujęcia albo 6[4]–7[5] gatunków, albo ok. 30[6]–40[7]. W pierwszym, węższym ujęciu obejmuje tylko gatunki rosnące w Ameryce Środkowej i Południowej[4], a w szerszym ujęciu także z wysp Oceanii, Australii i południowo-wschodniej Azji, z centrum zróżnicowania na Nowej Gwinei[7]. W węższym ujęciu gatunki z Azji, Australii i Oceanii wyodrębniane są w osobny rodzaj Tasmannia[4].
Zacierp Wintera (nazwany tak na cześć Williama Wintera, kapitana podróżującego z Francisem Drakiem w 1578 dookoła świata, który odkrył ten gatunek w rejonie Cieśniny Magellana)[6] jest rośliną użytkową, sadzoną jako ozdobna[4][6], ale też kora i owoce służą do wyrobu tzw. cynamonu magellańskiego, kory Wintera lub magellańskiej, będącej zamiennikiem cynamonu, a kora i żywica stosowana jest leczniczo w przypadku szkorbutu, malarii i dolegliwości przewodu pokarmowego[8]. Kora Drimys granadensis wykorzystywana jest leczniczo w Meksyku[9].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Drzewa i krzewy o liściach skrętoległych. Kwiaty jedno- lub obupłciowe wyrastają pojedynczo, w pęczkach lub baldachach. Kielich otacza początkowo kulisty pąk kwiatowy i jest zrośnięty, przez rozwijający się kwiat jest rozrywany na 2–3 odpadające działki. Płatki są dwa lub liczniejsze, rzadko zredukowane do jednego lub nawet całkowicie. Słupki są wolne[7].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Jeden z rodzajów z rodziny winterowatych (Winteraceae).
- Wykaz gatunków[5]
- Drimys andina (Reiche) R.A.Rodr. & Quezada
- Drimys angustifolia Miers
- Drimys brasiliensis Miers
- Drimys confertifolia Phil.
- Drimys granadensis L.f.
- Drimys roraimensis (A.C.Sm.) Ehrend., Silberb.-Gottsb. & Gottsb.
- Drimys winteri J.R.Forst. & G.Forst. – zacierp Wintera
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-02] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-02] (ang.).
- ↑ a b c Drimys. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2019-10-31].
- ↑ a b c d David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 312, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
- ↑ a b Drimys. [w:] The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2019-10-31].
- ↑ a b c Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 60. ISBN 0-333-73003-8.
- ↑ a b c Drimys J.R. Forst. & G. Forst.. [w:] World Flora Online [on-line]. [dostęp 2019-10-31].
- ↑ zacierp Wintera, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2019-10-31].
- ↑ Rośliny kwiatowe. 1, Warszawa: Muza, 1998, s. 30-31, ISBN 83-7079-778-4, OCLC 749836232.