Zamek w Malcu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zamek w Malcu – niezachowany średniowieczny zamek, który znajdował się na terenie dzisiejszej wsi Malec w powiecie oświęcimskim w województwie małopolskim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zamek powstał w okresie walk książąt oświęcimskich, wasali Czech, z Polską. W literaturze naukowej przyjmuje się, że zamek funkcjonował w XIV i XV wieku. Znajdował się on na terytorium księstwa oświęcimskiego przy granicy z ziemią krakowską.

W XV wieku, gdy utarczki zbrojne na pograniczu Śląska i Małopolski ustały, zamek znalazł się w rękach rycerzy-rabusiów. Łupili oni ziemię śląską, gdyż książęta cieszyńscy nie zapłacili im żołdu. Źródła podają, że w 1452 roku Piotr Szafraniec herbu Starykoń, syn Piotra Szafrańca Młodszego, obsadził zamek w Malcu i trzymał w nim załogę złożoną ze stu pieszych i stu konnych, dopóki książę cieszyński nie zapłacił mu zaległego żołdu w wysokości 2000 złotych.

Okoliczności jego zniszczenia nie są znane. Duża część miejsca, gdzie był usytuowany, została zdewastowana w latach 30. XX wieku przez poszukiwaczy skarbów.

Z zamku zachowały się jedynie resztki umocnień ziemnych, bez śladów dawnej zabudowy. Znajdują się one na małej wysepce na obszarze dużego stawu rybnego w Malcu, wznoszącej się około 7 metrów nad lustrem wody. Do wyspy biegła kiedyś grobla, ale w drugiej połowie XX wieku została zlikwidowana.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]