Zasłonak bagienny
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zasłonak bagienny |
| Nazwa systematyczna | |
| Cortinarius uliginosus Berk. Epicr. syst. mycol. (Upsaliae): 288 (1838) [1836–1838] | |
Zasłonak bagienny (Cortinarius uliginosus Berk.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Nazwę polską podał Andrzej Nespiak w 1975[2]. Niektóre synonimy naukowe[3]:
- Cortinarius concinnus P. Karst. 1878
- Cortinarius queletii Bataille
- Cortinarius uliginosus f. luteus (Gabriel & Lamoure) Høil. 1984
- Cortinarius uliginosus f. obtusus (J.E. Lange) Nespiak 1975
- Cortinarius uliginosus var. luteus Gabriel & Lamoure 1965
- Cortinarius uliginosus var. obtusus J.E. Lange 1940
- Dermocybe concinna (P. Karst.) M.M. Moser, in Gams 1953
- Dermocybe uliginosa (Berk.) M.M. Moser 1974
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 4–12 cm, za młodu półkulisty, potem wypukły, z czasem staje się rozpostarty. Na środku tępy garb. Kolor żywomiedzianoczerwony, przy brzegu nieco złoty. Powierzchnia matowa, jedwabista, pilśniowa, pokryta przylegającymi włókienkami. Brzeg tępy i gładki[4].
Szerokie i wybrzuszone na środku, do trzonu przyrośnięte szeroko. U młodych okazów mają kolor od ochrowego do żółtopomarańczowego, u starszych są rdzawobrązowe[4].
Wysokość 4–7 cm, grubość 3–5 mm. Jest walcowaty, u młodych okazów pełny, potem pusty. W górnej części jest jasnożółty, w środkowej żółtopomarańczowy, w dolnej pomarańczowobrązowy. Na jego powierzchni występują czerwonawe włókienka zasnówki[4].
Zasłonak bagienny należy do sekcji Dermocybe, która charakteryzuje się występowaniem w miąższu specyficznych barwników[5]. Miąższ jest mięsisty, jasny, brudnożółty, o słabym zapachu rzodkwi i nieokreślonym smaku[6].
Rdzawy[5].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
W Europie Środkowej jest rzadki[5]. Występuje w lasach i zaroślach, zarówno na nizinach, jak i w górach. Rośnie głównie w miejscach wilgotnych; wśród kęp mchu torfowca, pod olchami i wierzbami[6].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Grzyb mikoryzowy[2]. Grzyb trujący. Wywołuje zaburzenia żołądkowo-jelitowe[6]. W Skandynawii jego owocniki wykorzystywano dawniej do farbowania wełny[5].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Jest wiele podobnych gatunków zasłonaków. Najważniejszym kryterium przy ich rozróżnianiu jest kolor blaszek młodych okazów (u zasłonaka bagiennego są żółte). Starszych okazów różnych gatunków na ogół nie da się morfologicznie rozróżnić[6]. Pomocne przy odróżnieniu tego gatunku jest również miejsce występowania i żywomiedzianoczerwony kolor kapelusza[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Index Fungorum. [dostęp 2013-10-20]. (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2013-10-20]. (ang.).
- ↑ a b c d Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ a b c d Till R. Lohmeyer, Ute Kũnkele: Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie. Warszawa: 2006. ISBN 978-1-40547-937-0.
- ↑ a b c d Andreas Gminder: Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej. 2008. ISBN 978-83-258-0588-3.