Zbigniew Kryński (wojskowy)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Kryński
Rekin
major major
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1921
Smarklice

Data i miejsce śmierci

27 maja 2022
Szczecin

Przebieg służby
Lata służby

1939–1945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa
Narodowe Siły Zbrojne

Jednostki

SGO „Polesie”

Stanowiska

zastępca dowódcy plutonu AK, dowódca oddziału NSZ

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa
bitwa pod Kockiem
Akcja „Burza”
działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce

Odznaczenia
Krzyż Armii Krajowej Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego (nadany po 1992) Krzyż Partyzancki Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”

Zbigniew Kryński, ps. Rekin (ur. 1 maja 1921 w Smarklicach, zm. 27 maja 2022 w Szczecinie) – polski wojskowy, major.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Smarklicach w powiecie siemiatyckim 1 maja 1921 roku. Po wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939 roku zaciągnął się do Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”. Walczył z Niemcami w bitwie pod Kockiem. Po rozformowaniu GO „Polesie” wrócił do Smarklic. Zaczął działać w podziemiu. W grudniu 1940 roku został zaprzysiężony do oddziału Związku Walki Zbrojnej, od lutego 1942 roku w Armii Krajowej. Służył w Obwodzie Bielsk Podlaski Okręgu Białystok na Placówce ZWZ-AK Drohiczyn. Brał udział w akcjach dywersyjnych i bojowych. W 1944 roku wziął udział w akcji „Burza”, walcząc na odcinku Siemiatycze–Ciechanowiec. Był zastępcą dowódcy plutonu AK, który rozbił oddział SS w Arbasach na Podlasiu[1].

Po najeździe Armii Czerwonej, od końca 1944 roku należał do Narodowych Sił Zbrojnych. Zorganizował liczący sześćdziesięciu żołnierzy oddział. W stopniu porucznika dowodził akcją zdobycia magazynu zbożowego w Drohiczynie. Jego oddział wraz z oddziałem Armii Krajowej Obywatelskiej ppor. Teodora Śmiałowskiego ps. „Szumny” zdobyły koszary Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Siemiatyczach 11 maja 1945 roku, biorąc do niewoli osiemdziesięciu żołnierzy. 12 maja 1945 roku oddział Kryńskiego rozbroił dwustuosobową grupę operacyjną Urzędu Bezpieczeństwa i KBW pod Ostrożanami. Oddział operował na terenie powiatu siemiatyckiego do września 1945 roku, następnie został rozwiązany[1].

Mjr Kryński ujawnił się w Warszawie 29 września 1945 roku. Wyjechał do Szczecina, gdzie ukrywał się pod zmienionym nazwiskiem. Aresztowano go pod koniec grudnia 1946 roku. Pozostawał w areszcie do połowy 1947 roku. Od 1992 roku był aktywnym członkiem Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych w okręgu szczecińskim. Zmarł w Szczecinie 27 maja 2022 roku. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie[1][2][3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Wizyta u mjr. Zbigniewa Kryńskiego ps. „Rekin”. www.nsz.com.pl, 2022-03-07. [dostęp 2023-11-25].
  2. ↑ Wieczna Warta mjr. Zbigniewa Kryńskiego. nsz.com.pl, 2022-06-04. [dostęp 2023-11-25].
  3. ↑ Nekrolog śp. mjr. Zbigniewa Kryńskiego. kombatanci.gov.pl, 2022-06-06. [dostęp 2023-11-25].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zbigniew_Kryński_(wojskowy)&oldid=71935670”