Zbigniew Smalko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Smalko
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

11 września 1930[1]
Gdynia[2]

Data śmierci

22 stycznia 2020[1]

profesor nauk technicznych
Specjalność: niezawodność, bezpieczeństwo i utrzymanie gotowości technicznej maszyn[3]
Doktorat

1960[3]

Habilitacja

1974[3]

Profesura

1 lipca 1989[3]

Zbigniew Tadeusz Smalko (ur. 11 września 1930, zm. 22 stycznia 2020) – polski specjalista budowy i eksploatacji maszyn, prof. dr hab. inż.[1][3]

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1955 ukończył studia na Dnieprzańskim Uniwersytecie Narodowym im. Ołesia Honczara. W 1960 obronił pracę doktorską, w 1974 uzyskał stopień doktora habilitowanego[3]. 1 lipca 1989 nadano mu tytuł profesora w zakresie nauk technicznych[3]. Objął funkcję profesora zwyczajnego w Zakładzie Eksploatacji i Utrzymania Pojazdów na Wydziale Transportu Politechniki Warszawskiej oraz w Instytucie Technicznym Wojsk Lotniczych[3].

Był członkiem Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (Zespół Specjalistyczny, Interdyscyplinarny, Doradczy i Zadaniowy Ministra); Zespołu Interdyscyplinarnego do spraw Współpracy z Zagranicą, Komisji Badań na Rzecz Rozwoju Gospodarki Rady Nauki Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Komitetu Badań Naukowych Zespołu Górnictwa, Geodezji i Transportu (T-12), a także członkiem prezydium Komitetu Transportu na IV Wydziale Nauk Technicznych Polskiej Akademii Nauk[3].

Zmarł 22 stycznia 2020[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Zbigniew Smalko. wyborcza.pl. [dostęp 2020-01-26].
  2. Biogram, Politechnika Warszawska
  3. a b c d e f g h i Prof. Zbigniew Tadeusz Smalko, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-01-26].