Zdobycie Zemunia
| I wyprawa ludowa | |||
 Trasa I wyprawy ludowej | |||
| Czas |
ok. 20 czerwca 1096 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Wynik |
zwycięstwo wojsk krzyżowych | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Zdobycie Zemunia – zajęcie i splądrowanie cytadeli w Zemuniu dokonane ok. 20 czerwca 1096 roku przez wojska I wyprawy ludowej.
Przemarsz armii Waltera bez Mienia[edytuj | edytuj kod]
Wyprawa ludowa wyruszyła w kwietniu 1096 roku z Kolonii i skierowała się w stronę Konstantynopola. Król Koloman I zezwolił wojskom krzyżowym na przemarsz przez terytorium węgierskie[1]. Oddział Waltera bez Mienia dotarł pod koniec maja do Zemunia, gdzie znajdowała się granica z Cesarstwem Bizantyńskim. Doszło tam do incydentu, gdy szesnastu krzyżowców splądrowało bazar. Węgrzy szybko złapali awanturników, a następnie odebrali im broń i wygnali z miasta. Oburzone wojska krzyżowe przystąpiły do rabowania okolic Belgradu i wdały się w walki z miejskim garnizonem. W walkach zginęło wielu krzyżowców, a kilkunastu spłonęło żywcem w kościele[2]. Krótko po tych wydarzeniach Walter opuścił miasto i kontynuował podróż do Konstantynopola.
Zdobycie miasta przez krzyżowców[edytuj | edytuj kod]
20 czerwca 1096 roku do Zemunia dotarła znacznie liczniejsza armia pod dowództwem Piotra z Amiens. Namiestnik twierdzy rozkazał zaostrzyć środki bezpieczeństwa. Krzyżowcy byli podejrzliwi, szczególnie po otrzymaniu informacji o losie szesnastu ludzi Waltera. Prawdopodobnie to było przyczyną walk, które wybuchły w mieście. Według niektórych przekazów, bitwa rozpoczęła się na targu od sprzeczki o cenę butów[3]. Oddział krzyżowców pod dowództwem Gotfryda Burela zaatakował i zdobył miejską twierdzę. W walkach zginęło ok. 4 000 Węgrów, a krzyżowcy zdobyli znaczne zapasy żywności. Po tym nieoczekiwanym sukcesie wojska Piotra z Amiens szybko przeprawiły się przez Sawę, aby uniknąć zemsty Węgrów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Runciman 1997 ↓, s. 119.
- ↑ Runciman 1997 ↓, s. 120.
- ↑ Runciman 1997 ↓, s. 122.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Steven Runciman: Dzieje wypraw krzyżowych (Tom 1). Warszawa: PIW, 1997. ISBN 83-06-02542-3.