Zdzisław Morawski (prawnik)
.jpg) Zdzisław Dzierżykraj-Morawski (przed 1914) | |
| Data i miejsce urodzenia |
4 listopada 1859 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 stycznia 1928 |
| Zawód, zajęcie |
prawnik |
| Narodowość | |
| Tytuł naukowy |
doktor praw |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
minister ds. Galicji |
| Rodzice |
Kajetan Morawski, |
| Krewni i powinowaci |
brat – Kazimierz |
| Odznaczenia | |
| |
,_26_Rakowicka_street,_Krak%C3%B3w,_Poland.jpg)
Zdzisław Dzierżykraj-Morawski herbu własnego[1] (ur. 4 listopada 1859 w Jurkowie, zm. 21 stycznia 1928 w Krakowie) – polski prawnik, radca ministerialny w Ministerstwie ds. Galicji oraz minister ds. Galicji, a także publicysta.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z rodziny ziemiańskiej – był synem Kajetana i Józefy z Łempickich, młodszym bratem Kazimierza. Uczęszczał do Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Mieszkał u ks. Jana Koźmiana, z którym w 1877 odbył dwumiesięczną podróż do Szwajcarii, południowej Francji i Włoch. Maturę uzyskał w gimnazjum leszczyńskim w 1879. Następnie zapisał się na Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując w 1884 stopień doktora praw.
W 1885 odbył podróż z Edwardem Raczyńskim do Ameryki Południowej, jej celem było zwiedzenie kopalni miedzi w Chile. Wyprawę tę na bieżąco opisywał w listach, które drukowano w „Przeglądzie Polski” w cyklu publikacji pt. Listy z podróży do Ameryki Południowej.
Po powrocie rozpoczął praktykę w Prokuratorii Skarbu w Wiedniu. Jego kolejne miejsca zatrudnienia to: Namiestnictwo Dolnej Austrii, Ministerstwo Wyznań i Oświaty, Prezydium Rady Ministrów (jako referent prasy galicyjskiej), Namiestnictwo galicyjskie (jako komisarz powiatowy). Od czerwca 1893 rozpoczął służbę w Ministerstwie ds. Galicji. Po licznych awansach, 26 grudnia 1906 został radcą ministerialnym piątej rangi.
W 1914 otrzymał prowizoryczne kierownictwo agend prowadzonych dotąd przez min. Władysława Długosza. 30 stycznia 1915 został mianowany na stanowisko ministra ds. Galicji, lecz jego rola została zredukowana do minimum. W 1916 podał się do dymisji i przeszedł w stan spoczynku. Za swoją pracę został uhonorowany Orderem Żelaznej Korony I klasy z uwolnieniem od taksy[2].
Jako emeryt zamieszkał w Krakowie u swojego brata, Kazimierza. Tam zmarł 21 stycznia 1928 i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w grobowcu rodzinnym w kwaterze 24[3].
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Listy z podróży do Ameryki Południowej, Kraków 1886
- Sacco di Roma, „Przegląd Polski”, Kraków 1903
- Z Rawenny, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1921
- Z Odrodzenia włoskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1922
- Św. Karol Boromeusz na tle odrodzenia religijnego w XVI wieku, Księgarnia Św. Wojciecha, Poznań 1922
- Epilogi krucjat w XV wieku i inne studia renesansowe, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1924
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zdzisław Dzierżykraj-Morawski z Chomęcic h. Drogosław (Nałęcz) [online], www.sejm-wielki.pl [dostęp 2024-02-16].
- ↑ Nowy gabinet austriacki Kurier Lwowski 1916 nr 547 s. 3
- ↑ Karolina Grodziska-Ożóg, Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803-1939), wyd. II, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987, s. 127
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga, 1928-1939
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdzisław Morawski – prace w bibliotece Polona