Związek Robotniczych Stowarzyszeń Sportowych Rzeczypospolitej Polskiej
Związek Robotniczych Stowarzyszeń Sportowych Rzeczypospolitej Polskiej (ZRSS RP) – działający w latach 1925-1939 i 1945-1948 związek sportowy prowadzący działalność w 27 dyscyplinach (m.in. lekkoatletyka, siatkówka, gimnastyka). Powstał on z inicjatywy prezesa RKS „Skra” Jerzego Michałowicza. Związek posiadał poparcie Polskiej Partii Socjalistycznej, Bundu, jak i również Poalej Syjon[1].
Działalność[edytuj | edytuj kod]
W 1925 nowym prezesem warszawskiego RKS “Skra” został Jerzy Michałowicz. To z jego inicjatywy powstał ZRSS RP. Pod statusem założycielskim podpisało się 6 klubów: RKS „Skra”, RKS „Marymont”, RTKS „Sarmata”, RTS „Widzew”, RKS Lwów i RKS „Siła-Janów”[2].
Posiadał 7 komitetów okręgowych kierujących klubami sportowymi (ich liczba wzrosła z 7 w 1925 roku do 400 w 1934). Liczba członków w 1934 roku wynosiła 20 tysięcy. W latach 1926-1939 zorganizowano 7 kongresów ZRSS (ostatni odbył się w Katowicach). Związek organizował mistrzostwa Polski oraz brał udział w Olimpiadach Robotniczych. Organem prasowym była „Sztafeta Robotnicza”. Jednym z przewodniczących związku był Kazimierz Pużak.
Związek starał się działać na rzecz promocji sportu niekomercyjnego, który nie byłby finansowany przez burżuazję. W związku z tym zorganizowano osobne rozgrywki dla klubów robotniczych, a w efekcie cały system ligowy. I tak w 1933 powołano w Warszawie Robotniczy Podokręg Autonomiczny (RPA) z osobnymi grupami klasy A, B i C, w których grać miały kluby robotnicze. Najlepsza drużyna A-klasy rywalizowała z najlepszą z regularnej warszawskiej A-klasy i po wygranym meczu miał szansę na rywalizację w regionalnych barażach ze zwycięzcami 3 innych regionalnych grup o awans do I ligi. W rozgrywkach RPA brały udział jedynie drużyny robotnicze będące członkami ZRSS[1].
W 1948 został włączony w ramy organizacji sportu związkowego.
Działalność międzynarodowa[edytuj | edytuj kod]
Należał do Socjalistycznej Międzynarodówki Sportu Robotniczego, wystawiał również własną reprezentację na Olimpiady Robotnicze[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jak warszawscy Żydzi przed wojną kopali futbolówkę [online], Żydowski Instytut Historyczny [dostęp 2023-04-20] (pol.).
- ↑ Andrzej Maria Gajzler, Organizacja Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (1923-1936). Model młodzieżowego ruchu kulturalno-oświatowego., Wydawnictwo Naukowe WSP, 1993, ISBN 83-85898-20-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mała Encyklopedia Sportu, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1984