Chłopska Kopa (Góry Bialskie)
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
763[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°17′38,898″N 16°57′09,377″E/50,294138 16,952605
| |
Chłopska Kopa – wzniesienie o wysokości 763 m n.p.m., w południowo-zachodniej Polsce, w Górach Bialskich[1], w Sudetach Wschodnich.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie położone, w północnej części Gór Bialskich w Sudetach Wschodnich, około 1,4 km, na południowy zachód od centrum Nowego Gierałtowa i 1,6 km na północny zachód od wzniesienia Gierałtowskiej Kopy[2].
Fizjografia[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie o zróżnicowanych zboczach i niewielkim mało wykształconym szczycie, wyrastającym minimalnie ponad niewielką wierzchowinę[1]. Wzniesienie ma postać wydłużonego wąskiego wału o spłaszczonej małej powierzchni grzbietowej. Wyrasta z północno-zachodniego zbocza wzniesienia Gołogrzbiet na kierunku NE-SW w kształcie podłużnego wypuklenia. Charakteryzujące się regularną rzeźbą, urozmaiconym ukształtowaniem i wyraźnie podkreślonymi dość stromo opadającymi do dolin rzecznych zboczami: wschodnim, zachodnio-północnym i północnym[1]. Południowo-zachodnie zbocze, pasem grzbietowym minimalnie opada w stronę niewielkiego siodła, przechodząc w północno-wschodnie zbocze wyższego o 177 m bliźniaczego wzniesienia Gołogrzbiet. Całe wzniesienie położone jest na obszarze Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego. Wzniesienie wyraźnie wydzielają dobrze wykształcone erozyjne doliny górskich potoków: od północy, od wzniesień Gór Złotych oddzielone jest doliną Białej Lądeckiej, od wschodu doliną potoku Kobylica, od zachodu doliną bezimiennego potoku, a od bliźniaczego wzniesienia Gołogrzbiet oddzielone jest niewielkim mało widocznym siodłem. Położenie wzniesienia na tle wyższych wzniesień, kształt i mało wyraźnie podkreślona część szczytowa czynią wzniesienie trudno rozpoznawalnym w terenie.
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie w całości zbudowane ze skał metamorficznych łupków łyszczykowych i gnejsów gierałtowskich[1]. Szczyt i zbocza wzniesienia pokrywa niewielkiej grubości warstwa młodszych osadów glin, żwirów, piasków i lessów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich i osadów powstałych w chłodnym, peryglacjalnym klimacie[1].
Roślinność[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie częściowo porośnięte monokulturowym lasem świerkowym regla dolnego[1]. Drzewostan porastający szczytowe partie wzniesienia pod koniec XX wieku częściowo dotknęły zniszczenia wywołane katastrofą ekologiczną w Sudetach. Na północnym zboczu poniżej szczytu rozciąga się obszerna śródleśna polana.
Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]
Wschodnim podnóżem prowadzi utwardzona leśna droga z Nowego Gierałtowa na Przełęcz Dział. Naokoło wzniesienia zboczem trawersuje leśna droga. Północne zbocze poniżej poziomu 650 m n.p.m. zajmują pola uprawne i górskie łąki. U północnego podnóża w dolinie Białej Lądeckiej położonych jest kilka pensjonatów.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez szczyt wzniesienia nie prowadzi szlak turystyczny. Wschodnim podnóżem prowadza szlaki turystyczne:
pieszy – prowadzący z Przełęczy Gierałtowskiej, przez Nowy Gierałtów na Przełęcz Suchą[1],
rowerowy,
rowerowy.
Na szczyt wzniesienia można dojść od Bialskiej Pętli prowadzącej południowym zboczem kilkanaście metrów od szczytu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 65. ISBN 83-7005-341-6.
- ↑ Wzniesienie na map cz.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, ISBN 83-7005-341-6.
- Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote, Krowiarki. Skala 1:40 000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-911777-1-8.