Przejdź do zawartości

Ślepce

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ślepce
Spalacinae
J.E. Gray, 1821[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – ślepiec mały (Nannospalax leucodon)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

ślepcowate

Podrodzina

ślepce

Typ nomenklatoryczny

Spalax Güldenstädt, 1770

Rodzaje

7 rodzajów (w tym 5 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Ślepce[14] (Spalacinae) – podrodzina ssaków z rodziny ślepcowatych (Spalacidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Podrodzina obejmuje gatunki występujące we wschodniej, południowo-wschodniej Europie, zachodniej Azji oraz w północnej Afryce[15][16].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie rodzaje[17][15][14]:

Opisano również rodzaje wymarłe:

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Typ nomenklatoryczny: Anotis Rafinesque, 1815 (= Spalax Güldenstädt, 1770).
  2. ↑ Typ nomenklatoryczny: Aspalax Desmarest, 1804 (= Spalax Güldenstädt, 1770).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 303, 1821. (ang.). 
  2. ↑ J.G. Fischer von Waldheim: Zoognosia tabulis synopticis illustrata: in usum praelectionum Academiae imperialis medico-chirugicae mosquensis edita. Cz. 3. Mosquae: Typis Nicolai S. Vsevolozsk, 1813, s. viii, 71. (łac.).
  3. ↑ C.S. Rafinesque: Analyse de la nature, or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 57. (fr.).
  4. ↑ a b J.E. Gray. An Outline of an Attempt at the Disposition of Mammalia into Tribes and Families, with a List of the Genera apparently appertaining to each Tribe. „Annals of Philosophy”. New Series. 10, s. 342, 1825. (ang.). 
  5. ↑ H.G.L. Reichenbach: Das Königlich Sächsische Naturhistorische Museum in Dresden Das Universum der Natur. Ein Leitfaden zur Beschauung der Schatze desselben. Leipzig: Verlag der Wagner’schen Buchhandlung, 1836, s. 50. (niem.).
  6. ↑ Ch.-L. Bonaparte, Synopsis Vertebratorum Systematis, 1837, s. 9 (fr.).
  7. ↑ Ch.G.A. Giebel: Die säugethiere in zoologischer, anatomischer und palæontologischer beziehung umfassend dargestellt. Leizpzig: A. Abel, 1855, s. 517. (niem.).
  8. ↑ S.F. Baird: Mammals. W: United States. War Department: Reports of explorations and surveys, to ascertain the most practicable and economical route for a railroad from the Mississippi River to the Pacific Ocean. Made under the direction of the secretary of war, in 1853-1857. T. 8. Cz. 1: General report upon the zoology of the several Pacific Railroad routes. Washington: A.O.P. Nicholson, Printer, 1857, s. 236. (ang.).
  9. ↑ a b J.V. Carus: Handbuch der Zoologie. Cz. 1: Wirbelthiere, Mollusken und Molluscoiden. Leipzig: Wilhelm Engelmann, 1868, s. 108. (niem.).
  10. ↑ T.N. Gill. Arrangement of the Families of Mammals; with Analytical Tables. „Smithsonian Miscellaneous collections”. 11, s. 20, 1872. (ang.). 
  11. ↑ E.R. Alston. On the classification of the order Glires. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1876 (1), s. 86, 1876. (ang.). 
  12. ↑ F.E. Schulze. Mammalia Europaea. „Helios – Abhandlungen und Mitteilungen aus dem Gesamtgebiete der Naturwissenschaften”. 14, s. 85, 1897. (niem.). 
  13. ↑ O. Fejfar. Ein neuer Vertreter der Gattung Anomalomys Gaillard, 1900 (Rodentia, Mammalia) aus dem europäischen Miozän (Karpat). „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie. Abhandlungen”. 141 (2), s. 168, 190, 1972. (niem.). 
  14. ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 231. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  15. ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 328. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  16. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Spalacinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-19].
  17. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-01]. (ang.).
  18. ↑ E. Ünay-Bayraktar: On fossil Spalacidae (Rodentia). W: R.L. Bernor, V. Fahlbusch & H.W. Mittmann (redaktorzy): The evolution of Western Eurasian Neogene mammal faunas. New York: Columbia University Press, 1996, s. 246. ISBN 978-0-231-08246-4. (ang.).
  19. ↑ G. Klein Hofmeijer & H. de Bruijn. The mammals from the Lower Miocene of Aliveri (Island of Evia, Greece). Part 4: The Spalacidae and Anomalomyidae. „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. Palaeontology, Geology, Physics, Chemistry, Anthropology. 88 (2), s. 186, 1985. (ang.). 
  20. ↑ T. Kormos. Neue pliozäne Nagetiere aus der Moldau. „Paläontologische Zeitschrift”. 14 (3), s. 194, 1932. DOI: 10.1007/BF03041633. (niem.). 
  21. ↑ N. Sarica & Ş. Şen: Spalacidae (Rodentia). W: M. Fortelius, J. Kapppelman, Ş. Şen & R.L. Bernor (redaktorzy): Geology and Paleontology of the Miocene Sinap Formation, Turkey. New York: Columbia University Press, 2003, s. 141–162. ISBN 978-0-231-11358-8. (ang.).
  22. ↑ H. de Bruijn, Z. Marković & W. Wessels. Late Oligocene rodents from Banovići (Bosnia and Herzegovina). „Palaeodiversity”. 6, s. 83, 2013. (ang.). 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ślepce&oldid=75110895”