Wodorosiarczek amonu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
źródła/przypisy, b.drobne redakcyjne |
m standard. cytowania |
||
| Linia 89: | Linia 89: | ||
{{Przypisy|przypisy= |
{{Przypisy|przypisy= |
||
<ref name="ESS">{{cytuj książkę | nazwisko = Weissman | imię = Paul | tytuł = Encyclopedia of the Solar System | wydawca = Academic Press | data = 1998-09-18 | isbn = 0080573134 | nazwisko2 = McFadden | imię2 = Lucy-Ann | nazwisko3 = Johnson | imię3 = Torrence | rozdział = Atmospheres of the Giant Planets | imię r = Robert A. | nazwisko r = West}}</ref> |
<ref name="ESS">{{cytuj książkę | nazwisko = Weissman | imię = Paul | tytuł = Encyclopedia of the Solar System | wydawca = Academic Press | data = 1998-09-18 | isbn = 0080573134 | nazwisko2 = McFadden | imię2 = Lucy-Ann | nazwisko3 = Johnson | imię3 = Torrence | rozdział = Atmospheres of the Giant Planets | imię r = Robert A. | nazwisko r = West}}</ref> |
||
<ref name="clouds">{{cytuj pismo | nazwisko = Atreya | imię = Sushil K. | nazwisko2 = Wong | imię2 = Ah-San | tytuł = Coupled Clouds and Chemistry of the Giant Planets— A Case for Multiprobes | czasopismo = Space Science Reviews |
<ref name="clouds">{{cytuj pismo | nazwisko = Atreya | imię = Sushil K. | nazwisko2 = Wong | imię2 = Ah-San | tytuł = Coupled Clouds and Chemistry of the Giant Planets— A Case for Multiprobes | czasopismo = Space Science Reviews | wydanie = 1-2 | wolumin = 116 | strony = 121-136 | rok = 2005 | doi=10.1007/s11214-005-1951-5}}</ref> |
||
}} |
}} |
||
Wersja z 13:58, 15 mar 2013
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
NH4HS | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
51,11 g/mol | ||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||
| PubChem |
{{{nazwa}}}, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: (ang.). | ||||||||||||
| |||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||
| Inne kationy | |||||||||||||
Wodorosiarczek amonu, NH4HS – nieorganiczny związek chemiczny, wodorosól amonowa kwasu siarkowodorowego.
Można go otrzymać w wyniku długotrwałego (ok. 24 h) nasycania siarkowodorem rozcieńczonej (<7%) wody amoniakalnej lub rozcieńczonego roztworu soli mieszanej (NH4)2S·18NH4HS w temperaturze 0 °C. Uzyskane roztwory są bezbarwne, lecz na powietrzu szybko żółkną wskutek powstawania wielosiarczków[2].
Reakcje prowadzone z użyciem bardziej stężonych roztworów amoniaku w wodzie lub etanolu, a także w warunkach bezwodnych w fazie gazowej prowadzą do uzyskania soli mieszanych o składzie od (NH4)2S·2NH4HS do (NH4)2S·18NH4HS. Tworzą one białe kryształy o pokroju igieł lub płatków, łatwo sublimujących w temperaturze pokojowej. Na powietrzu szybko żółkną[2].
Zarówno roztwory, jak i kryształy mieszane mają odrażający zapach wskutek uwalniania amoniaku i siarkowodoru[2]:
- NH4HS → NH3↑ + H2S↑
Wodorosiarczek amonu tworzy chmury w atmosferach planet-olbrzymów w Układzie Słonecznym[3][4].
- ↑ Wodorosiarczek amonu, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 492163 (niem. • ang.).
- ↑ a b c Bloxam, W. P.. The sulphides and polysulphides of ammonium. „Journal of the Chemical Society, Transactions”. 67, s. 277-309, 1895. DOI: 10.1039/CT8956700277.
- ↑ Robert A. West: Atmospheres of the Giant Planets. W: Paul Weissman, Lucy-Ann McFadden, Torrence Johnson: Encyclopedia of the Solar System. Academic Press, 1998-09-18. ISBN 0-08-057313-4.
- ↑ Sushil K. Atreya, Ah-San Wong. Coupled Clouds and Chemistry of the Giant Planets— A Case for Multiprobes. „Space Science Reviews”. 116 (1-2), s. 121-136, 2005. DOI: 10.1007/s11214-005-1951-5.