Operacja metodą Bentalla: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Operacja metodą Bentalla''' (''ang. Bentall procedure'') – [[Operacja (medycyna)|zabieg]] [[Kardiochirurgia|kardiochirurgiczny]] obejmujący zamianę [[Zastawka aorty|zastawki aorty]], części wstępującej aorty oraz pnia aorty pacjenta i wszczepienia na to miejsce mechanicznej lub biologicznej zastawki aortalnej wraz z protezą aorty wstępującej, do której doprowadzane są chirurgicznie ujścia [[Krążenie wieńcowe|naczyń wieńcowych]]. Metoda jest stosowana w leczeniu patologicznych zmian zastawki aortalnej i aorty wstępującej, w tym zmian powodowanych [[Zespół Marfana|Zespołem Marfana]]. Pierwszy opis metody dokonali brytyjscy kardiochirurdzy Hugh Bentall i Antony De Bono w 1968<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Bentall | imię = Hugh | nazwisko2 = De Bono | imię2 = Antony | tytuł = A technique for complete replacement of the ascending aorta | czasopismo = Thorax. An International Journal Of Respiratory Medicine | wydanie = 23(4) | strony = 338–33 | język = en | data = lipiec 1968 | url = https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC471799/}}</ref>. Zabieg wymaga przecięcia mostka w linii pośrodkowej ciała (sternotomia pośrodkowa) i wykonywany jest w [[Krążenie pozaustrojowe|krążeniu pozaustrojowym]]. Po zabiegu pacjent podlega rehabilitacji. |
'''Operacja metodą Bentalla''' (''ang. Bentall procedure'') – [[Operacja (medycyna)|zabieg]] [[Kardiochirurgia|kardiochirurgiczny]] obejmujący zamianę [[Zastawka aorty|zastawki aorty]], części wstępującej aorty oraz pnia aorty pacjenta i wszczepienia na to miejsce mechanicznej lub biologicznej zastawki aortalnej wraz z protezą aorty wstępującej, do której doprowadzane są chirurgicznie ujścia [[Krążenie wieńcowe|naczyń wieńcowych]]. Metoda jest stosowana w leczeniu patologicznych zmian zastawki aortalnej i aorty wstępującej, w tym zmian powodowanych [[Zespół Marfana|Zespołem Marfana]]. Pierwszy opis metody dokonali brytyjscy kardiochirurdzy Hugh Bentall i Antony De Bono w 1968<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Bentall | imię = Hugh | nazwisko2 = De Bono | imię2 = Antony | tytuł = A technique for complete replacement of the ascending aorta | czasopismo = Thorax. An International Journal Of Respiratory Medicine | wydanie = 23(4) | strony = 338–33 | język = en | data = lipiec 1968 | url = https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC471799/}}</ref>. Zabieg wymaga przecięcia mostka w linii pośrodkowej ciała (sternotomia pośrodkowa) i wykonywany jest w [[Krążenie pozaustrojowe|krążeniu pozaustrojowym]]. Po zabiegu pacjent podlega rehabilitacji. |
||
Zabieg jest stosunkowo prosty technicznie i daje trwałe efekty<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.mededu.pl/pdf/2012_03_07_15_45_01_pl_kwp1_2010_lekkie.pdf | tytuł = Operacje naprawcze zastawki aortalnej (Aortic valve sparing operations) | nazwisko = K. Kuśmierski, P. Brzozowski, P. Kołsut | data = vol. 4 / Nr 1(13)/2010 | praca = Kardiologia w Praktyce | strony = 5 | data dostępu = 2015-02-22}}</ref>. Procedura uważana jest za złoty standard w leczeniu pacjentów wymagających wymiany pnia aorty{{r|ann}}. [[Metaanaliza]] z lutego 2016 roku (przegląd 46 badań z udziałem 7,6 tys. pacjentów: średni wiek 50 lat, 76 proc. mężczyźni) wykazała, że wczesna śmiertelność po zabiegu wynosi 6 proc{{r|ann}}. W okresie 6 lat po operacji roczna śmiertelność spada do 2 proc. Ponownej reoperacji wymagało średnio 0,46 proc. pacjentów w badanej grupie{{r|ann}}. Krwotok wystąpił u 0,64 proc. pacjentów. Komplikacje dotyczące wsierdzia wystąpiły u 0,39 proc., a poważniejsze zdarzenia związane z zastawką u 2,66 proc{{r|ann}}. Przegląd badań wykazał, że operacje wykonywane w ostatnich latach rzadziej powodowały konieczność ponownej operacji (reoperacji)<ref name="ann">{{Cytuj pismo | autor = Mookhoek A, Korteland NM, Arabkhani B, Di Centa I, Lansac E, Bekkers JA, Bogers AJ, Takkenberg JJ | tytuł = Bentall Procedure: A Systematic Review and Meta-Analysis. | czasopismo = Ann Thorac Surg. | wolumin = 2016 Feb 5, S0003-4975(15)01762-2 | język = en | url = http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26857635 | doi = 10.1016/j.athoracsur.2015.10.090}}</ref>. |
Zabieg jest powszechnie stosowany<ref name=Benke>{{Cytuj pismo | autor = Benke K, Ágg B, Szabó L, Szilveszter B, Odler B, Pólos M, Cao C, Maurovich-Horvat P, Radovits T, Merkely B, Szabolcs Z | tytuł = Bentall procedure: quarter century of clinical experiences of a single surgeon. | czasopismo = J Cardiothorac Surg | wydanie = 2016 Jan 22;11(1):19 | język = en | url = http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26801237 | doi = 10.1186/s13019-016-0418-y}}</ref>, stosunkowo prosty technicznie i daje trwałe efekty<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.mededu.pl/pdf/2012_03_07_15_45_01_pl_kwp1_2010_lekkie.pdf | tytuł = Operacje naprawcze zastawki aortalnej (Aortic valve sparing operations) | nazwisko = K. Kuśmierski, P. Brzozowski, P. Kołsut | data = vol. 4 / Nr 1(13)/2010 | praca = Kardiologia w Praktyce | strony = 5 | data dostępu = 2015-02-22}}</ref>. Procedura uważana jest za złoty standard w leczeniu pacjentów wymagających wymiany pnia aorty{{r|ann}}. [[Metaanaliza]] z lutego 2016 roku (przegląd 46 badań z udziałem 7,6 tys. pacjentów: średni wiek 50 lat, 76 proc. mężczyźni) wykazała, że wczesna śmiertelność po zabiegu wynosi 6 proc{{r|ann}}. W okresie 6 lat po operacji roczna śmiertelność spada do 2 proc. Ponownej reoperacji wymagało średnio 0,46 proc. pacjentów w badanej grupie{{r|ann}}. Krwotok wystąpił u 0,64 proc. pacjentów. Komplikacje dotyczące wsierdzia wystąpiły u 0,39 proc., a poważniejsze zdarzenia związane z zastawką u 2,66 proc{{r|ann}}. Przegląd badań wykazał, że operacje wykonywane w ostatnich latach rzadziej powodowały konieczność ponownej operacji (reoperacji)<ref name="ann">{{Cytuj pismo | autor = Mookhoek A, Korteland NM, Arabkhani B, Di Centa I, Lansac E, Bekkers JA, Bogers AJ, Takkenberg JJ | tytuł = Bentall Procedure: A Systematic Review and Meta-Analysis. | czasopismo = Ann Thorac Surg. | wolumin = 2016 Feb 5, S0003-4975(15)01762-2 | język = en | url = http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26857635 | doi = 10.1016/j.athoracsur.2015.10.090}}</ref>. Według badania wykonanie 25-30 operacji tą metodą daje chirurgowi niezbędne doświadczenie i wyszkolenie potrzebne do osiągania wysokich wskaźników przeżycia pacjentów{{r|Benke}}. |
||
== Alternatywne postępowanie == |
== Alternatywne postępowanie == |
||
Wersja z 10:58, 15 mar 2016
Operacja metodą Bentalla (ang. Bentall procedure) – zabieg kardiochirurgiczny obejmujący zamianę zastawki aorty, części wstępującej aorty oraz pnia aorty pacjenta i wszczepienia na to miejsce mechanicznej lub biologicznej zastawki aortalnej wraz z protezą aorty wstępującej, do której doprowadzane są chirurgicznie ujścia naczyń wieńcowych. Metoda jest stosowana w leczeniu patologicznych zmian zastawki aortalnej i aorty wstępującej, w tym zmian powodowanych Zespołem Marfana. Pierwszy opis metody dokonali brytyjscy kardiochirurdzy Hugh Bentall i Antony De Bono w 1968[1]. Zabieg wymaga przecięcia mostka w linii pośrodkowej ciała (sternotomia pośrodkowa) i wykonywany jest w krążeniu pozaustrojowym. Po zabiegu pacjent podlega rehabilitacji.
Zabieg jest powszechnie stosowany[2], stosunkowo prosty technicznie i daje trwałe efekty[3]. Procedura uważana jest za złoty standard w leczeniu pacjentów wymagających wymiany pnia aorty[4]. Metaanaliza z lutego 2016 roku (przegląd 46 badań z udziałem 7,6 tys. pacjentów: średni wiek 50 lat, 76 proc. mężczyźni) wykazała, że wczesna śmiertelność po zabiegu wynosi 6 proc[4]. W okresie 6 lat po operacji roczna śmiertelność spada do 2 proc. Ponownej reoperacji wymagało średnio 0,46 proc. pacjentów w badanej grupie[4]. Krwotok wystąpił u 0,64 proc. pacjentów. Komplikacje dotyczące wsierdzia wystąpiły u 0,39 proc., a poważniejsze zdarzenia związane z zastawką u 2,66 proc[4]. Przegląd badań wykazał, że operacje wykonywane w ostatnich latach rzadziej powodowały konieczność ponownej operacji (reoperacji)[4]. Według badania wykonanie 25-30 operacji tą metodą daje chirurgowi niezbędne doświadczenie i wyszkolenie potrzebne do osiągania wysokich wskaźników przeżycia pacjentów[2].
Alternatywne postępowanie
Zabieg metodą Bentalla powoduje jednoczesną wymianę zastawki aortalnej, opuszki aorty i aorty wstępującej. Inne metody leczenia mogą być zastosowane, gdy nie jest konieczna wymiana wszystkich trzech części aorty. Istnieją sytuacje, kiedy można zastosować alternatywne postępowanie:
- Opuszka aorty jest prawidłowa.
- Ponowne wszczepienie naczyń wieńcowych ma tendencję do powodowania powikłań, dlatego (jeśli to możliwe) należy unikać wymiany opuszki aorty. Zastawka aortalna i część wstępująca aorty mogą być wymienione w dwóch odrębnych krokach, bez naruszania opuszki aorty.
- Prawidłowa zastawka aortalna z rozszerzeniem pierścieniowym i rosnącym tętniakiem (częste w przebiegu Zespołu Marfana).
- Sztuczne zastawki serca wymagają dożywotniego zażywania leków przeciwzakrzepowych i mogą ulec zużyciu. Wymiana tylko opuszki aorty i/lub części wstępującej aorty bez naruszenia prawidłowej zastawki pozwala uniknąć problemów spowodowanych wymianą zastawki aortalnej. Zmiany opuszki aorty bez naruszania zastawki pacjenta wykonuje się chirurgicznie wg metody Yacouba i Davida. Profilaktyczna wymiana opuszki aorty metodą Bentalla lub Davida u osób z Zespołem Marfana długookresowo daje podobny wskaźnik przeżycia oraz braku reoperacji i braku powikłań z wsierdziem[5]. Jednak zastosowanie metody Davida (ang. valve-sparing root replacement, VSRR), która oszczędza zastawkę pacjenta, powoduje znacznie mniej zdarzeń zakrzepowo-zatorowoych i krwotocznych[5].
Wskazania
Zobacz też
- ↑ Hugh Bentall, Antony De Bono. A technique for complete replacement of the ascending aorta. „Thorax. An International Journal Of Respiratory Medicine”, s. 338–33, lipiec 1968. (ang.).
- ↑ a b Benke K, Ágg B, Szabó L, Szilveszter B, Odler B, Pólos M, Cao C, Maurovich-Horvat P, Radovits T, Merkely B, Szabolcs Z. Bentall procedure: quarter century of clinical experiences of a single surgeon.. „J Cardiothorac Surg”. DOI: 10.1186/s13019-016-0418-y. (ang.).
- ↑ K. Kuśmierski, P. Brzozowski, P. Kołsut: Operacje naprawcze zastawki aortalnej (Aortic valve sparing operations). [w:] Kardiologia w Praktyce [on-line]. vol. 4 / Nr 1(13)/2010. s. 5. [dostęp 2015-02-22].
- ↑ a b c d e Mookhoek A, Korteland NM, Arabkhani B, Di Centa I, Lansac E, Bekkers JA, Bogers AJ, Takkenberg JJ. Bentall Procedure: A Systematic Review and Meta-Analysis.. „Ann Thorac Surg.”. 2016 Feb 5, S0003-4975(15)01762-2. DOI: 10.1016/j.athoracsur.2015.10.090. (ang.).
- ↑ a b Price J, Magruder JT, Young A, Grimm JC, Patel ND, Alejo D, Dietz HC, Vricella LA, Cameron DE. Long-term outcomes of aortic root operations for Marfan syndrome: A comparison of Bentall versus aortic valve-sparing procedures.. „J Thorac Cardiovasc Surg.”. 2016 Feb;151(2):330-8.. DOI: 10.1016/j.jtcvs.2015.10.068. (ang.).
