Przewlekła psychoza międzynapadowa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drb
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, źródła/przypisy
Linia 1: Linia 1:
'''Przewlekła psychoza międzynapadowa''' – w [[medycyna|medycynie]] rodzaj [[psychoza|psychozy]] związanej [[padaczka|padaczką]]{{r|RPW}}.
'''Przewlekła psychoza międzynapadowa''' ({{ang.|chronic interictal psychosis}}) – w [[medycyna|medycynie]] rodzaj [[psychoza|psychozy]] związanej [[padaczka|padaczką]]{{r|RPW}}.


Ten rodzaj psychozy występuje u od 5 do 30% pacjentów. Jej powstawanie nie zostało dokładnie wyjaśnienie. pewną rolę mogą w nim odgrywać nadwrażliwość [[receptor D2|receptorów D2]] w [[prążkowie|prążkowiu]] oraz rozniecanie przez powtarzające się napady padaczki{{r|RPW}}.
Ten rodzaj psychozy występuje u od 5 do 30% pacjentów<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Farooq | imię = S. | nazwisko2 = Sherin | imię2 = A. | tytuł = Interventions for psychotic symptoms concomitant with epilepsy | czasopismo = Cochrane Database Syst Rev | wolumin = | numer = 4 | strony = CD006118 | miesiąc = | rok = 2008 | doi = 10.1002/14651858.CD006118.pub2 | pmid = 18843704 }}</ref>. Jej powstawanie nie zostało dokładnie wyjaśnienie. Pewną rolę mogą w nim odgrywać nadwrażliwość [[receptor D2|receptorów D2]] w [[prążkowie|prążkowiu]] oraz rozniecanie przez powtarzające się napady padaczki{{r|RPW}}.


Pierwsze opisy objawów występujących w przewlekłej psychozie międzynapadowej, chociażby autorstwa Statera i współpracowników z roku 1963, różniły się od współczesnych. Donoszono wtedy o [[urojenia paranoidalne|urojeniach paranoidalnych]], [[halucynacje|halucynacjach]] (modalność wzrokowa) oraz o rzadziej występujących objawach [[katatonia|katatonicznych]], [[bladość afektywna|bladości afektywnej]] (niekiedy żywsze reakcje afektywne), zaburzeniach [[wola (psychologia)|woli]], zmianach nastroju, przeżyciach mistycznych. Kolejne prace, w tym Pereza i współpracowników z 1985 i Toone i współpracowników z 2000, opisywały psychozę omamowo-urojeniową. Autorzy uznali też [[aura|aurę]] za subkliniczny napad padaczkowy z [[układ limbiczny|układu limbicznego]]. Natomiast praca Silbermana ''et al'' z 1994 podaje omamy i iluzje czuciowe, iluzje odnoszeia, znaczenia, [[deja vu]], [[jamais vu]], [[depersonalizacja|depersonalizację]] i [[derealizacja|derealizację]], przeżycia mistyczne, zaburzenia odczuwania czasu, [[zaburzenia myślenia]], napadowe zmiany afektu, objawy depresyjne i lekowe, [[automatyzmy ruchowe]]. 90% zbadanych miało napady uogólnione, a 72% – napady częściowe złożone. Napady te wykazywały związek z objawami depresyjnymi i lękowymi. 40% pacjentów prezentuje objawy depresyjne czy też maniakalne. Generalnie halucynacje występują u 22-75% pacjentów z tym rozpoznaniem. Spośród urojeń należy wymienić te o treści religijnej{{r|RPW}}.
Pierwsze opisy objawów występujących w przewlekłej psychozie międzynapadowej, chociażby autorstwa Statera i współpracowników z roku 1963, różniły się od współczesnych. Donoszono wtedy o [[urojenia paranoidalne|urojeniach paranoidalnych]], [[halucynacje|halucynacjach]] (modalność wzrokowa) oraz o rzadziej występujących objawach [[katatonia|katatonicznych]], [[bladość afektywna|bladości afektywnej]] (niekiedy żywsze reakcje afektywne), zaburzeniach [[wola (psychologia)|woli]], zmianach nastroju, przeżyciach mistycznych. Kolejne prace, w tym Pereza i wsp. z 1985<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Perez | imię = M.M. | nazwisko2 = Trimble | imię2 = M.R. | nazwisko3 = Murray | imię3 = N.M. | nazwisko4 = Reider | imię4 = I. | tytuł = Epileptic psychosis: an evaluation of PSE profiles | czasopismo = Br J Psychiatry | wolumin = 146 | numer = | strony = 155-63 | miesiąc = Feb | rok = 1985 | doi = | pmid = 3978333 }}</ref> i Toone i wsp. z 2000<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Toone | imię = B.K. | tytuł = The psychoses of epilepsy | czasopismo = J Neurol Neurosurg Psychiatry | wolumin = 69 | numer = 1 | strony = 1-3 | rok = 2000 | doi = | pmid = 10864594 }}</ref>, opisywały psychozę omamowo-urojeniową. Autorzy uznali też [[aura|aurę]] za subkliniczny napad padaczkowy z [[układ limbiczny|układu limbicznego]]. Natomiast praca Silbermana i wsp. podaje omamy i iluzje czuciowe, iluzje odnoszenia, znaczenia, [[deja vu]], [[jamais vu]], [[depersonalizacja|depersonalizację]] i [[derealizacja|derealizację]], przeżycia mistyczne, zaburzenia odczuwania czasu, [[zaburzenia myślenia]], napadowe zmiany afektu, objawy depresyjne i lekowe, [[automatyzmy ruchowe]]. 90% zbadanych miało napady uogólnione, a 72% – napady częściowe złożone<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Silberman | imię = E.K. | nazwisko2 = Sussman | imię2 = N. | nazwisko3 = Skillings | imię3 = G. | nazwisko4 = Callanan | imię4 = M. | tytuł = Aura phenomena and psychopathology: a pilot investigation | czasopismo = Epilepsia | wolumin = 35 | numer = 4 | strony = 778-784 | miesiąc = | rok =1994 | doi = | pmid = 8082622 }}</ref>. Napady te wykazywały związek z objawami depresyjnymi i lękowymi. 40% pacjentów prezentuje objawy depresyjne czy też maniakalne. Generalnie halucynacje występują u 22-75% pacjentów z tym rozpoznaniem. Spośród urojeń należy wymienić te o treści religijnej{{r|RPW}}.


Ten rodzaj psychozy związanej z padaczką przypomina [[schizofrenia|schizofrenię]]. Jednakże chorzy wykazują dobry kontakt z otoczeniem, nie prezentują też nasilonych [[objawy negatywne|objawów negatywnych]]. Nie stwierdza się również upośledzenia funkcjonowania przedchorobowego, choć przed pojawieniem się psychozy dostrzec można cechy [[osobowość eliptoidalna|osobowości eliptoidalnej]]{{r|RPW}}.
Ten rodzaj psychozy związanej z padaczką przypomina [[schizofrenia|schizofrenię]]. Jednakże chorzy wykazują dobry kontakt z otoczeniem, nie prezentują też nasilonych [[objawy negatywne|objawów negatywnych]]. Nie stwierdza się również upośledzenia funkcjonowania przedchorobowego, choć przed pojawieniem się psychozy dostrzec można cechy [[osobowość eliptoidalna|osobowości eliptoidalnej]]{{r|RPW}}.

Wersja z 00:47, 30 wrz 2016

Przewlekła psychoza międzynapadowa (ang. chronic interictal psychosis) – w medycynie rodzaj psychozy związanej padaczką[1].

Ten rodzaj psychozy występuje u od 5 do 30% pacjentów[2]. Jej powstawanie nie zostało dokładnie wyjaśnienie. Pewną rolę mogą w nim odgrywać nadwrażliwość receptorów D2 w prążkowiu oraz rozniecanie przez powtarzające się napady padaczki[1].

Pierwsze opisy objawów występujących w przewlekłej psychozie międzynapadowej, chociażby autorstwa Statera i współpracowników z roku 1963, różniły się od współczesnych. Donoszono wtedy o urojeniach paranoidalnych, halucynacjach (modalność wzrokowa) oraz o rzadziej występujących objawach katatonicznych, bladości afektywnej (niekiedy żywsze reakcje afektywne), zaburzeniach woli, zmianach nastroju, przeżyciach mistycznych. Kolejne prace, w tym Pereza i wsp. z 1985[3] i Toone i wsp. z 2000[4], opisywały psychozę omamowo-urojeniową. Autorzy uznali też aurę za subkliniczny napad padaczkowy z układu limbicznego. Natomiast praca Silbermana i wsp. podaje omamy i iluzje czuciowe, iluzje odnoszenia, znaczenia, deja vu, jamais vu, depersonalizację i derealizację, przeżycia mistyczne, zaburzenia odczuwania czasu, zaburzenia myślenia, napadowe zmiany afektu, objawy depresyjne i lekowe, automatyzmy ruchowe. 90% zbadanych miało napady uogólnione, a 72% – napady częściowe złożone[5]. Napady te wykazywały związek z objawami depresyjnymi i lękowymi. 40% pacjentów prezentuje objawy depresyjne czy też maniakalne. Generalnie halucynacje występują u 22-75% pacjentów z tym rozpoznaniem. Spośród urojeń należy wymienić te o treści religijnej[1].

Ten rodzaj psychozy związanej z padaczką przypomina schizofrenię. Jednakże chorzy wykazują dobry kontakt z otoczeniem, nie prezentują też nasilonych objawów negatywnych. Nie stwierdza się również upośledzenia funkcjonowania przedchorobowego, choć przed pojawieniem się psychozy dostrzec można cechy osobowości eliptoidalnej[1].

Badania obrazowe uwidocznić mogą poszerzenie komór mózgu, redukcję objętości płata skroniowego i zakrętu czołowo-ciemieniowego, powiększenie natomiast ciała migdałowatego o 16-18%, zmiany istoty białej odpowiadającej korze czołowo-skroniowej. Ponadto podczas psychozy ukrwienie płata skroniowego po stronie lewej i jądra migdałowatego polepsza się, natomiast po przeminięciu psychozy przechodzi w hipoperfuzję[1].


  1. a b c d e Adam Bilikiewicz, Tadeusz Parnowski: Choroby układu nerwowego przebiegające z otępieniem. W: Janusz Rybakowski, Stanisław Pużyński, Jacek Wciórka: Psychiatria. Wrocław: Elsevier, 2012, s. 78. ISBN 978-83-7609-114-3.
  2. S. Farooq, A. Sherin. Interventions for psychotic symptoms concomitant with epilepsy. „Cochrane Database Syst Rev”, s. CD006118, 2008. DOI: 10.1002/14651858.CD006118.pub2. PMID: 18843704. 
  3. M.M. Perez, M.R. Trimble, N.M. Murray, I. Reider. Epileptic psychosis: an evaluation of PSE profiles. „Br J Psychiatry”. 146, s. 155-63, Feb 1985. PMID: 3978333. 
  4. B.K. Toone. The psychoses of epilepsy. „J Neurol Neurosurg Psychiatry”. 69 (1), s. 1-3, 2000. PMID: 10864594. 
  5. E.K. Silberman, N. Sussman, G. Skillings, M. Callanan. Aura phenomena and psychopathology: a pilot investigation. „Epilepsia”. 35 (4), s. 778-784, 1994. PMID: 8082622. 
{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.