Szelak: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
lit. Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
m źródła/przypisy, drobne merytoryczne |
||
Linia 8: | Linia 8: | ||
|słownik = szelak |
|słownik = szelak |
||
}} |
}} |
||
'''Szelak (E 904)''' – odmiana [[żywica|żywicy]] naturalnej, pozyskiwanej z wydzieliny [[owady|owadów]] ('' |
'''Szelak (E 904)''' – odmiana [[żywica|żywicy]] naturalnej, pozyskiwanej z wydzieliny [[owady|owadów]] (''Kerria lacca''<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Biopolymers from Renewable Resources | wydawca = Springer | data = 1998 | strony = 24 | isbn = 9783642083419 | inni = D. L. Kaplan (red.) | rozdział = Introduction to Biopolymers from Renewable Resources}}</ref>) zwanych [[Czerwce|czerwcami]] (od czerwonego koloru), żyjących w [[Indie|Indiach]] i [[Tajlandia|Tajlandii]] na drzewach, zwanych popularnie szelakowymi. |
||
Cały cykl życia czerwców trwa ok. 6 m-cy. Odżywiają się [[sok]]iem wysysanym spod kory, produkując szelak jako ochronną skorupkę dla larw. Absorbują go do momentu śmierci z przejedzenia. Każda samica przed śmiercią składa ok. 1000 jajeczek. Sok z drzewa przechodzi transformację chemiczną w ciele owada i w końcu jest wydalany. W kontakcie z powietrzem formuje się twarda skorupka, która pokrywa cały rój łącznie z gałązkami. |
Cały cykl życia czerwców trwa ok. 6 m-cy. Odżywiają się [[sok]]iem wysysanym spod kory, produkując szelak jako ochronną skorupkę dla larw. Absorbują go do momentu śmierci z przejedzenia. Każda samica przed śmiercią składa ok. 1000 jajeczek. Sok z drzewa przechodzi transformację chemiczną w ciele owada i w końcu jest wydalany. W kontakcie z powietrzem formuje się twarda skorupka, która pokrywa cały rój łącznie z gałązkami. |
||
Linia 29: | Linia 29: | ||
* składnik [[lak (materiał)|laku]]; |
* składnik [[lak (materiał)|laku]]; |
||
* od 1895 do około 1961 był stosowany jako zabezpieczenie powierzchni płyt gramofonowych (stąd nazwa potoczna starej płyty gramofonowej w języku niemieckim – ''Schellackplatte''). |
* od 1895 do około 1961 był stosowany jako zabezpieczenie powierzchni płyt gramofonowych (stąd nazwa potoczna starej płyty gramofonowej w języku niemieckim – ''Schellackplatte''). |
||
{{Przypisy}} |
|||
[[Kategoria:Chemiczne dodatki do żywności]] |
[[Kategoria:Chemiczne dodatki do żywności]] |
Wersja z 19:32, 2 paź 2016
Ten artykuł od 2012-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Szelak (E 904) – odmiana żywicy naturalnej, pozyskiwanej z wydzieliny owadów (Kerria lacca[1]) zwanych czerwcami (od czerwonego koloru), żyjących w Indiach i Tajlandii na drzewach, zwanych popularnie szelakowymi.
Cały cykl życia czerwców trwa ok. 6 m-cy. Odżywiają się sokiem wysysanym spod kory, produkując szelak jako ochronną skorupkę dla larw. Absorbują go do momentu śmierci z przejedzenia. Każda samica przed śmiercią składa ok. 1000 jajeczek. Sok z drzewa przechodzi transformację chemiczną w ciele owada i w końcu jest wydalany. W kontakcie z powietrzem formuje się twarda skorupka, która pokrywa cały rój łącznie z gałązkami.
Zbiera się całe gałązki i przetwarza w zakładach, gdzie skorupka szelakowa jest oddzielana od gałązek i mielona. W tym stadium szelak stanowi mieszankę żywicy, kawałków gałązek, szczątków owadów i innych zanieczyszczeń. Po zmieleniu i przesianiu szelak jest moczony w wodzie przez kilka godzin. Następnie namoczony szelak ugniata się stopami w celu otwarcia ziarenek, z których wydostanie się barwnik oraz nastąpi oddzielenie szczątków owadów od żywicy. Jednolitą masę płucze się, aby usunąć barwnik i pianę. Szelak, który zostanie na dnie zbiorników, jest suszony na słońcu.
W zależności od rodzaju drzewa szelak ma kolor od żółtego do czerwono-brązowego. Jest to półprodukt, z którego po oczyszczeniu i wybieleniu produkuje się szelak pomarańczowy i bezbarwny. Występuje on w postaci błony, która jest cięta na mniejsze kawałki. W handlu znany pod różnymi nazwami (w zależności od koloru): lemon, orange, rubin.
W Indiach żywica ta od starożytności stosowana jest jako barwnik do farbowania ubrań. Od XVI wieku ceniony środek do wykańczania powierzchni mebli, a także składnik werniksów, laku i lakieru lutniczego.
Naturalny szelak, pomimo szerokiego stosowania żywic syntetycznych, jest niezastąpiony w wielu dziedzinach: w przemyśle spożywczym (E904), farmaceutycznym, w produkcji farb i lakierów, tuszu, renowacji przedmiotów zabytkowych, modelowaniu kapeluszy, w zegarmistrzostwie jako klej itd.
Zastosowanie w przeszłości
- lakier zabezpieczający;
- werniks;
- składnik politury – bezbarwny szelak do jasnego drewna;
- dodatek do kitu – wszelkiego rodzaju uszczelnienia;
- składnik kamieni szlifierskich;
- sztywnik przy produkcji kapeluszy;
- składnik laku;
- od 1895 do około 1961 był stosowany jako zabezpieczenie powierzchni płyt gramofonowych (stąd nazwa potoczna starej płyty gramofonowej w języku niemieckim – Schellackplatte).
- ↑ Introduction to Biopolymers from Renewable Resources. W: Biopolymers from Renewable Resources. D. L. Kaplan (red.). Springer, 1998, s. 24. ISBN 978-3-642-08341-9.