Łączność dowodzenia

Łączność dowodzenia – system łączności wojskowej organizowany dla kontaktów między dowództwami i sztabami przełożonymi oraz podwładnymi w celu wymiany informacji związanych ze stawianiem zadań bojowych i meldowaniem o ich realizacji, przekazywania podległym dowództwom i sztabom rozkazów i zarządzeń oraz otrzymywania od nich meldunków.

Charakterystyka

Łączność dowodzenia organizowana jest w pierwszej kolejności w ramach danego systemu łączności. Organizuje ją przełożony do podwładnego, w celu przekazywania rozkazów (zarządzeń) oraz przyjmowania meldunków i sprawozdań. Utrzymuje się ją bezpośrednio z podległymi organami dowodzenia z uwzględnieniem możliwości oddziaływania o jeden szczebel niżej. Obejmuje ona również łączność wewnętrzną stanowisk dowodzenia.

Organizacja łączności dowodzenia

Do organizacji łączności dowodzenia wykorzystuje się wszystkie dostępne środki łączności zgodnie z następującymi zasadami:

• łączność środkami radiowymi organizuje przełożony, natomiast siły i środki łączności wydzielają z własnych zasobów oddziały (pododdziały);
• łączność środkami przewodowymi organizuje przełożony i wydziela własne siły i środki;
• łączność środkami pocztowymi organizuje przełożony, natomiast siły i środki od szczebla brygady wzwyż wydzielają z własnych zasobów właściwi przełożeni;
• pocztę pilną dostarcza podwładny przełożonemu własnymi siłami i środkami „jak najszybciej”;
• łączność środkami sygnalizacyjnymi organizuje przełożony, natomiast środki wydzielają z własnych zasobów pododdziały;
• dowódcy, szefowie rodzajów wojsk i służb i inni oficerowie sztabu znajdujący się czasowo poza punktami dowodzenia powinni mieć przy sobie odpowiednie środki w celu utrzymywania łączności.

Bibliografia

• Krzysztof Górski, Marek Błachut: Łączność w pododdziale ogólnowojskowym. Wrocław: Akademia Wojsk Lądowych im. gen. Tadeusza Kościuszki, 2021. ISBN 978-83-66299-47-4.
• Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.