Śruta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Poekstrakcyjna śruta sojowa

Śruta – produkt otrzymany poprzez jednorazowe rozdrobnienie nasion roślin uprawnych poprzez ich rozkruszenie przeprowadzone w specjalnym urządzeniu – śrutowniku. Najczęściej produkuje się śrutę zbożową, ale może być także z innych nasion, np. roślin motylkowych (strączkowych), lub oleistych.

Śruta w piwowarstwie[edytuj | edytuj kod]

W piwowarstwie śruta oznacza śrutę słodową. Jest to inaczej ześrutowany słód, czyli efekt śrutowania słodu w śrutowniku[1]. W produkcji piwa śruta słodowa podlega zacieraniu z wodą oraz filtrowaniu w celu osiągnięcia brzeczki piwnej[2]. Śruta może być bardziej lub mniej rozkruszona. Od jej rozdrobnienia zależy nie tylko jakość brzeczki, ale również sposób filtracji, gdyż po opadnięciu na dno zbiornika stanowi naturalną warstwę filtracyjną brzeczki[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Leszek Rum: Ilustrowany leksykon piwa. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2005, s. 296. ISBN 83-89738-20-1.
  2. Tadeusz Pazera, Tadeusz Rzemieniuk: Browarnictwo. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1998, s. 112. ISBN 83-02-06930-2.
  3. Piotr Wypych. Wszystko o śrutowaniu. „Piwowar”, s. 22-23, Wiosna 2011 (2). Polskie Stowarzyszenie Piwowarów Domowych. ISSN 2082-4874.