1014 w polityce
| ◄◄ | 1009 | 1010 | 1011 | 1012 | 1013 |
| 1014 |
| 1015 | 1016 | 1017 | 1018 | 1019 | ►► |
Wydarzenia polityczne w 1014 roku.
Wydarzenia[edytuj | edytuj kod]
- Wikingowie rezygnują z podboju Irlandii pod klęsce w bitwie pod Clontarf[1].
- Cesarz bizantyjski Bazyli II pokonuje Bułgarów i każe oślepić 14 tysięcy jeńców. Na pamiątkę tego wydarzenia nosić będzie przydomek Bułgarobójca[2].
- Knut Wielki[3][4] zostaje spadkobiercą Swena Widłobrodego i następnie w 1016 królem Anglii[5].
- Ethelred II Bezradny na krótko odzyskuje tron Anglii[6].
- Henryk II Święty, król Niemiec, zostaje cesarzem rzymskim[7].
Zmarli[edytuj | edytuj kod]
- 3 lutego Swen Widłobrody, król angielski i duński.
- 23 kwietnia w zwycięskiej bitwie pod Clontarf Brian Bóruma, król irlandzki[8].
- 7 maja Bagrat III, król Gruzji[9], święty Gruzińskiego Kościoła Prawosławnego.
- 6 października Samuel Komitopul, car Bułgarii. Przyczyną śmierci był rzekomo szok wywołany wiadomością o klęsce jego wojsk w bitwie z Bizantyjczykami[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Historia Polski. Kalendarium dziejów: pradzieje-1655, Andrzej Nowak, Kraków: Marketing Room Poland, 2010, s. 79, ISBN 978-83-61923-63-3, OCLC 751083135.
- ↑ Bazyli II, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-09-02].
- ↑ Canute (I), [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-09-08] (ang.).
- ↑ Canute I the Great, Facts. biography.yourdictionary.com. [dostęp 2017-09-08]. (ang.).
- ↑ Jakub Morawiec: Knut Wielki. Król Anglii, Danii i Norwegii (ok. 995-1035). Kraków: Avalon, 2017. ISBN 978-83-7730-248-4.
- ↑ Ethelred the Unready, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-09-08] (ang.).
- ↑ Henry II, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-09-08] (ang.).
- ↑ Rozkwit średniowiecza, red. D. Power, Świat Książki, Warszawa 2011, s. 296.
- ↑ David of Tao, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-09-08] (ang.).
- ↑ Samuel, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-09-08] (ang.).