5,5 cm Gerät 58

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

5,5 cm FlaK (VG2) Gerät 58niemieckie średnie automatyczne działko przeciwlotnicze będące rozwinięciem 5 cm FlaK 41

Historia[edytuj | edytuj kod]

5,5 cm Gerät 58 został zaprojektowany (podobnie jak 5 cm FlaK 41) po to aby wypełnić lukę pomiędzy lekką bronią przeciwlotniczą (2-3,7cm FlaK) której zasięg skuteczny wynosi do 1500 m, a ciężką bronią przeciwlotniczą (8,8cm FlaK) której zasięg skuteczny rozpoczynał się przy ok. 3000 m. Było to doskonałe rozwiązanie dla naziemnych jednostek Luftwaffe, jednostek przeciwlotniczych czy Kriegsmarine, w tym ostatnim przypadku istniał pomysł montowania działek 5,5 cm na niszczycielach typu 1942C.

Działko 5,5 cm FlaK (VG)[1] Gerät 58 zostało zaprojektowane aby razić samoloty wroga na dystansie pośrednim 1500-3000 m oraz żeby od początku było przystosowane do współpracowania z systemami kierowania ognia, reflektorami przeciwlotniczymi, radarami oraz dalmierzami stereoskopowymi np. Em 4m R 40 (Entfernungsmesser 4m Raumbild 40).

Prace projektowe rozpoczęto w zakładach Rheinmetall-Borßig AG w 1943 i trwały do końca wojny, projekt obejmował także dwuosiową przyczepę Sonderanhänger 206 (2-Achsig) będąca w dużej mierze modyfikacją przyczepy także do wcześniejszego działka FlaK 41.

Do 1945 zbudowano jedynie 3 egzemplarze których najprawdopodobniej nie użyto w boju.

Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]

Działko automatyczne było zasilane za pomocą 5-nabojowych łódek, zamek klinowy (pionowy) półautomatyczny, operowany przez gazy prochowe. Lufa gwintowana o 20 prawoskrętnych bruzdach, jednakże zakładano możliwość produkcji luf stożkowych czyli takich gdzie średnica lufy zmniejsza się w stronę jej wylotu co powoduje zmniejszenie ostatecznego kalibru broni.

Z racji że rozbłysk po wystrzale był bardzo duży, koniec lufy zaopatrzono w stożkowy tłumik płomienia, dzięki niemu możliwość oślepnięcia żołnierza po wielokrotnie powtarzanym błysku była minimalizowana.

Amunicja[edytuj | edytuj kod]

5,5 cm[2] FlaK używał amunicji scalonej kalibru 55 x 450B, bez wystającej kryzy. Testowano kilka różnych typów Naboi które w większości przypadków zostały w formie planów i rysunków technicznych, w tym przeciwpancerno-zapalająco-kruszące pociski 5,5 cm Pzgr. (HEIAP - High-Explosive incendiary/Armor Piercing) w którym ładunek stanowi Pentryt.

Typowym pociskiem przeciwlotniczym był 5,5 cm Minengeschoß o masie własnej 2,03 kg, został on wypełniony mieszanym ładunkiem kruszącym HTA 41 o masie 450 g na którego skład wchodzi 45% Trotylu / 40% Heksogenu / 15% Proszku Aluminiowego.

Ładunek miotający ma masę 1,1 kg, i stanowi go Gudol R P. złożony z Glikolu dietylenowego i dodatku Nitroguanidyny, która obniża temperaturę i prędkość spalania.

Używano nowo zaprojektowanego zapalnika Zerl 18V który doprowadzał do samozniszczenia pocisku po przelocie 4800 m.

Historia produkcji
Państwo III Rzesza
Typ Średnie działko

przeciwlotnicze

Producent Rhm-Borßig AG
Projekt 1943
Produkcja 1944-1945
Użycie Testy balistyczne
Egzemplarze 3 prototypy
Dane techniczne
Masa 2 990 kg (Bojowa)

4 490 kg (Marszowa)

650 kg (Działka)

Długość 6150 mm (Działka)

4211 mm (Lufy)

Kąt ostrzału -5º do +90º (W pionie)

360º (W poziomie)

Prędkość wylotowa

Dla Minengeschoß

1050 m/s
Szybkostrzelność 140 strz./min.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. VG - Versuchs Gerät (Pol. Urządzenie testowe)
  2. Niemcy w nomenklaturze technicznej używali centymetrów zamiast milimetrów do podawania kalibrów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]