50 mm moździerz mle 37
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja seryjna |
1937–1940 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
50 mm |
| Nabój |
0,43 kg |
| Długość lufy |
415 mm |
| Donośność |
460 m |
| Prędkość pocz. pocisku |
70 m/s |
| Masa |
3,6 kg |
| Kąt ostrzału |
+45° |
| Szybkostrzelność |
20 strz./min |
50 mm moździerz modèle 37 – francuski moździerz lekkiej piechoty, z okresu II wojny światowej i lat powojennych.
Projekt[edytuj | edytuj kod]
Modèle 37 został wprowadzony do uzbrojenia francuskich wojsk lądowych w 1939 roku, w celu zastąpienia granatów nasadkowych w plutonach piechoty. Była to prosta broń składająca się z lufy, podstawy i dwójnogu, o stałym kącie ostrzału wynoszącym 45°, z zasięgiem ustawianym przez przekręcenie pierścienia na podstawie, który zmieniał średnicę otworów gazowych na lufie. Moździerz choć lekki i mobilny, miał krótki zasięg wynoszący 460 metrów i wystrzeliwał niewielki pocisk o masie 0,43 kilograma[1].
Po testach w 1937 roku pierwsze zamówienie na 21 950 moździerzy zostało złożone w styczniu 1938 roku. Zamówienie to w momencie wybuchu wojny, zostało zmienione na 50 000 moździerzy, a wszystkie miały być ukończone do stycznia 1941 roku[2]. Jednak tylko 2900 zostało wyprodukowanych do rozpoczęcia kampanii francuskiej w maju 1940 roku. Produkcja została wstrzymana po upadku Francji w czerwcu bieżącego roku i wznowiona dopiero w roku 1944[3]. Zdobyte przez Niemców moździerze otrzymały oznaczenie Granatwerfer 203(f)[1]. Modèle 37 pozostawał we francuskiej armii do zakończenia I wojny indochińskiej w 1954 roku, kiedy to został wycofany z uzbrojenia[3].
Konwersja amunicji[edytuj | edytuj kod]
Niemcy przerobili zdobyczną amunicję moździerza modèle 37, aby służyła jako amunicja kasetowa do bomb kasetowych AB 70-D1 (Abwurfbehälter); otrzymała nowy statecznik i nazwę SD 1 FRZ. Inną niemiecką konwersją była mina Behelfsmine W-1[4], która polegała na usunięciu zapalnika w głowicy pocisku i statecznika, a następnie dodaniu do pocisku zapalnika chemicznego „Buck” i użyciu go jako małej miny przeciwpiechotnej lub jako miny-pułapki[5].
-
Zasobnik niemieckiej bomby kasetowej AB 70-D1 -
Niemiecka SD 1 i francuska SD 1 FRZ subamunicja kasetowa -
Przekrój niemieckiej miny Behelfsmine W-1 -
Niemiecki zapalnik chemiczny „Buck”
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Peter Chamberlain, Terry Gander: Mortars and rockets. New York: Arco Publishing Co., 1975, s. 4. ISBN 0-668-03817-9.
- ↑ Lance-grenades de 50 mm modèle 1937. Clausuchronia. [dostęp 2022-10-30]. (fr.).
- ↑ a b Lance-Grenades M.A.C. de 50 mm modèle 1937. Musée de l’Infanterie. [dostęp 2022-10-30]. (fr.).
- ↑ Behelfs-Schützenmine W-1. w-1.html. [dostęp 2022-10-30]. (ros.).
- ↑ German explosive ordnance: (bombs, fuzes, rockets, land mines, grenades and igniters). Washington: United States Government Printing Office, 1953. OCLC 713755660.